پرچین برگریز با مزایای قانع کننده امتیاز می گیرد. کاشت و مراقبت از آن آسان است. فضای زندگی ارزشمندی را در اختیار حشرات مفید بی شماری قرار می دهد. سنجد بومی یک گیاه پرچین ایده آل در نظر گرفته می شود. کاشت و مراقبت مناسب از آن اینگونه است.
چگونه پرچین سنجد کاشت و مراقبت کنم؟
برای پرچین سنجد، 1-2 بوته جوان در هر متر از اکتبر تا مارس بکارید. مطمئن شوید که یک مکان آفتابی تا نیمه سایه با خاک غنی از مواد مغذی و زهکشی خوب انتخاب کرده اید. پرچین را با آبیاری منظم، کود دهی و هرس از دسامبر تا مارس حفظ کنید.
کاشت پرچین سنجد بسیار آسان است
زمان ایده آل کاشت برای پرچین سنجد ماه های اکتبر تا مارس در روزهای بدون یخبندان است. بسته به نوع سنجد، 1 تا 2 بوته جوان در هر متر برنامه ریزی کنید. اگر می خواهید رشدی غیر شفاف داشته باشید، آرایش شل و دو ردیفه توصیه می شود. محل باید آفتابی تا نیمه سایه باشد و خاک غنی از مواد مغذی، نفوذپذیر و تازه و مرطوب باشد.
رشته های کشیده شده بین پایه ها به عنوان جهت گیری عمل می کنند در حالی که گودال های کاشت با حجم دو برابر توپ ریشه حفر می شوند. اطمینان حاصل کنید که فاصله کافی 200-300 سانتی متری از املاک، ساختمان ها و مناطق همسایه وجود دارد. قبل از استفاده از سنجد، حفاری را با کمپوست و براده های شاخ غنی کنید (52.00 یورو در آمازون). پس از فشرده شدن خاک و آبیاری فراوان، لایه ای از مالچ پوست را پخش کنید.
نکات مراقبتی مفید
در چند هفته اول پس از کاشت، نیاز آبی پرچین سنجد بالاست. آبیاری فراوان و منظم بدون ایجاد غرقابی. هنگامی که ریشه ها رشد کردند، برنامه مراقبت به چند نکته کاهش می یابد:
- هنگام خشک شدن مرتب آب دهید
- در بالای سر و زیر نور مستقیم خورشید آبیاری نکنید
- کوددهی ارگانیک هر 3-4 هفته از مارس تا اوت/سپتامبر
- درعوض، یک کود معدنی طولانی مدت در اسفند و خرداد مصرف کنید
- در صورت نیاز هرس از آذر تا اسفند امکان پذیر است
- گلوله های آب را در تمام طول سال فوراً تخریب کنید
آقوی به دلیل تحمل بسیار زیاد در برابر هرس به عنوان گیاه پرچین مناسب است. اگر یک سنجد سیاه با شکوه بالای سر شما رشد کند، می تواند حتی یک برش رادیکال جوانسازی را تحمل کند.در این مورد به مدت حفاظت قانونی پرچین ها از اول اسفند تا 9 شهریور توجه کنید.
نکته و ترفند
اگر پرچین سنجد را با سایر درختان وحشی بومی مخلوط کنید، تاثیرات زیست محیطی چندین برابر افزایش می یابد. بوته های سنجد غذای بیش از 60 گونه پرنده را تامین می کنند. توت ها نیز همراه با برگ ها ریخته می شوند. به عنوان مثال، اگر توت های روون به آن اضافه شود، در طول زمستان به دنیای پرندگان غذا می دهد.
