درخت انار به صورت درخت یا درختچه ای کوچک کشت می شود که در این کشور به دلیل حساسیت به سرما معمولاً در گلدان نگهداری می شود. از آنجایی که به اندازه قدش به اندازه عرضش رشد می کند، پیرایش منظم منطقی است.
چگونه درخت انار را هرس کنم؟
برای هرس صحیح درخت انار، هرس تنک را در پاییز و هرس جوانسازی را در اوایل بهار انجام دهید. شاخه های آسیب دیده، خشک شده یا مزاحم را جدا کنید و شاخه های بیش از حد طولانی را بر اساس آن کوتاه کنید.
درخت انار (bot. Punica granatum) درختی است برگریز و گلدار با پوست قهوه ای مایل به قرمز، برگ های براق و میوه های کروی شکل که از انواع دانه های خوراکی تشکیل شده است. درخت انار از آسیا می آید و می تواند تا سن بسیار بالا زندگی کند. این گیاه قوی و با مراقبت آسان است.
از آنجایی که Punica granatum مقاوم نیست، این درخت اغلب در آب و هوای معتدل تنها در صورتی زنده می ماند که پس از ریزش برگ ها به مناطق سرد و تاریک زمستانی منتقل شود. درخت انار تا سه متر عرض و تا پنج متر ارتفاع دارد. شکل کوتوله آن Punica granatum Nana نام دارد و تنها حداکثر یک متر در ارتفاع رشد می کند.
انواع برش
اساسا - مانند اکثر درختان میوه دار - انواع زیر ممکن است:
- برش آموزشی شکل دهنده در سالهای اول پس از کاشت،
- هرس بعد از برداشت یا قبل از استراحت زمستانی،
- هرس جوانسازی در بهار برای تقویت رشد جدید.
کاهش زمان
درختان انار معمولاً در پاییز قبل از ریختن برگ ها و انتقال درخت به محل زمستان گذرانی خود هرس می شوند. ساقه های خیلی بلند به اندازه یک سوم یا نصف کوتاه می شوند و شکل مورد نظر به تاج داده می شود. شاخه هایی که آسیب دیده، خشک شده، با هم تداخل دارند یا خیلی نازک هستند باید حذف شوند.
به منظور تقویت تشکیل گل، هرس باید در اوایل بهار قبل از رشد جدید انجام شود. با این حال، قبل از اینکه جسورانه قیچی را بگیرید، باید رفتار گل دهی درخت انار خود را به دقت مشاهده کنید. برخی از باغداران سرگرمی گزارش می دهند که هرس درختان و بوته های انار باعث تاخیر در گلدهی شده و یا پس از هرس گلدهی به کلی متوقف شده است.
نکته و ترفند
همچنین می توانید با هرس هدفمند درخت انار را به عنوان درخت استاندارد تربیت کنید. برای این کار شاخه هایی که به صورت جانبی رشد می کنند را تا رسیدن به ارتفاع مورد نظر قطع کنید. هرس قوی بعدی تاج انشعاب آن را تضمین می کند.
