گونه‌های بومی قوی هستند و مراقبت از آنها آسان است و آنها را برای طراحی پرچین ایده‌آل می‌سازد. قبل از ایجاد، ویژگی های گونه را در نظر بگیرید تا یک پرچین جذاب ایجاد کنید.
کدام گیاهان برای پرچینی با مراقبت آسان مناسب هستند؟
پرچین با مراقبت آسان از گونه‌های قوی و بومی مانند خار سیاه، گیلاس قرنیه، زالزالک، Pfaffenhütchen یا بوته‌های توت تشکیل شده است. آنها بی نیاز، مقاوم در برابر آب و هوا هستند و نیاز به مراقبت کمی از قبیل توپیاری سالانه و آبیاری گاه به گاه در سال اول دارند.
ویژگی یک پرچین با مراقبت آسان
یک پرچین با مراقبت آسان از گیاهان بی نیازی تشکیل شده است که با شرایط سایت مربوطه سازگار هستند. آنها شرایط آب و هوایی اروپای مرکزی را تحمل می کنند و در برابر عوامل بیماری زا و آفات مقاوم هستند. درختچه های بومی نیازی به مراقبت پیچیده ندارند. به منظور ایجاد پرچین های زیبایی شناختی، یک برش توپیاری در سال برای بسیاری از گونه ها کافی است. اگر به طور کامل از اقدامات برش اجتناب کنید، یک شخصیت وحشی را ترویج می کنید و یک زیستگاه ارزشمند برای پرندگان، حشرات و پستانداران کوچک فراهم می کنید. گونه های چوبی بومی تمامی الزامات درختچه های مراقبت آسان را برآورده می کنند.
دستورالعمل کاشت
می توانید بین ماه های اکتبر و نوامبر پرچین های برگریز ایجاد کنید. این به درختان اجازه می دهد تا یک سیستم ریشه ای خوب در طول زمستان ایجاد کنند. شما باید بین ماه های آگوست و سپتامبر درختان همیشه سبز بکارید تا قبل از شروع زمستان بتوانند ریشه های کافی داشته باشند.تعداد چهار تا پنج بوته در هر متر مربع راهنمای خوبی برای ایجاد یک پرچین متراکم است. به اشکال مختلف رشد، ارتفاع بوته ها و سرعت رشد توجه کنید و این دستورالعمل را بر اساس آن تنظیم کنید.
آماده سازی خاک
خاک کل منطقه را که بعداً بوته کاشته می شود شل کنید. علف های هرز را حذف کنید و خاک را با کمپوست اصلاح کنید. گودال های کاشت را با توجه به تعداد بوته ها حفر کنید. اندازه سوراخ ها باید دو برابر توپ ریشه باشد.
قرار دادن درختان
بوته ها را هرس کنید تا بتوانند روی رشد ریشه تمرکز کنند. گلوله ریشه را شل کرده و در سوراخ کاشت قرار دهید. لبه بالایی عدل ها باید کمی زیر سطح خاک قرار گیرد. گودال های کاشت را با خاک حفاری شده پر کنید و درختچه ها را کاملاً آبیاری کنید.زیرلایه شسته می شود تا ریشه ها با خاک اطراف تماس پیدا کنند.
مراقبت
در صورت طولانی شدن دوره خشکی گیاهان جوان را در سال اول آبیاری کنید. بوته های تثبیت شده کمبود آب را بدون هیچ مشکلی تحمل می کنند. درختان را در پاییز پس از فصل زادآوری پرندگان قطع کنید. برای درختان بومی یک برش توپیاری کافی است. برگ هایی که در پاییز افتاده اند را زیر پرچین بگذارید. شاخ و برگ در طول زمستان پوسیده می شود، بنابراین درختچه ها از مواد مغذی آزاد شده در بهار آینده بهره مند می شوند. شما نیازی به کود دادن به درختان ندارید زیرا سیستم ریشه قوی آنها به آنها اجازه می دهد تا مواد مغذی کافی را از بستر استخراج کنند.
گونه های مناسب
خار سیاه (Prunus spinosa) و گیلاس میخچه (Cornus mas) پرچین‌هایی با رشد متراکم تولید می‌کنند که نیاز خاصی به خاک ندارند. مانند زالزالک (Crataegus monogyna)، میوه های خوراکی تولید می کنند. Pfaffenhütchen (Euonymus europaeus) بین ماه های مه و ژوئن گل های زیبایی دارد که شهد خوشبو تولید می کند. بوته های توت مانند انگور فرنگی، شاه توت، تمشک یا توت به عنوان پرچین های مراقبت آسان مناسب هستند.
گیاهان بالارونده با مراقبت آسان:
- انگور وحشی (Vitis vinifera)
- پیچک (Hedera helix)
- رزهای کوهنوردی پر نشده (Rosa pimpinellifolia, Rosa canina)
