زنبق در باغ: نکاتی برای مراقبت و انتخاب مکان

2024 نویسنده: Leonars Benson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 16:47

عنبیه یا زنبق با گلهای زیبای خود که در رنگهای متنوع رنگین کمان می درخشند بیننده را مسحور می کند. این جنس از نظر گونه ها و گونه ها بسیار غنی است، با تنوع مناسب برای هر مکان. چه زمین سایه و مرطوب یا زمین خشک و آفتاب: باغبان حق انتخاب دارد. اکثر گونه ها مقاوم هستند و همچنین مراقبت از آنها به طرز خوشایندی بدون عارضه است.

چه چیزی زنبق را در باغ متمایز می کند؟

عنبیه که با نام زنبق نیز شناخته می‌شود، گل‌های جادویی هستند که در رنگ‌ها و شکل‌های رشد متفاوتی وجود دارند. مراقبت از آنها آسان است، مقاوم و مناسب برای هر مکانی، چه در مناطق سایه دار، مرطوب و چه مکان های خشک و آفتابی در باغ.

منشا و توزیع

زنبق فقط بومی نیمکره شمالی زمین و تقریباً منحصراً در مناطق آب و هوایی معتدل است - اما گلهای تابستانی با شکوه شکوفه در انواع غیرقابل کنترل تقریباً در هر قاره شمالی یافت می شود. نام عمومی "Iris" به الهه یونانی رنگین کمان به همین نام اشاره دارد، زیرا زنبق نیز در رنگ های متنوعی موجود است. طیف اشکال مختلف گل و رشد به همان اندازه پایان ناپذیر است، زیرا تنوع زیادی وجود دارد، از شکل های کوتوله کم رشد گرفته تا عنبیه های ریش دار بلند.پس جای تعجب نیست که انجمن باغبانان چند ساله آلمان در سال 2016 این گیاه محبوب را "چندساله سال" نامگذاری کرد.

استفاده

کاربردهای احتمالی عنبیه تا حد زیادی به نوع و تنوع انتخابی بستگی دارد. انواع زیرلایه های مرطوب در لبه حوضچه باغ یا نهر احساس می کنند، در حالی که گونه های عنبیه سازگار با مکان های خشک و آفتابی به طرز شگفت انگیزی در بستر چند ساله یا باغ صخره ای قرار می گیرند. شما همچنین می توانید گیاهان چند ساله باشکوه را به طور شگفت انگیزی در گلدان پرورش دهید، البته تا زمانی که آب و مواد مغذی کافی وجود داشته باشد. به ویژه اشکال کوتوله - مانند زنبق ریش کوتاه - برای کشت ظرف مناسب است.

در بستر، گل‌های زیبا با شکوفه‌های غیرمعمول اغلب با گیاهان چند ساله و پیازی مانند گل صد تومانی (پائونیا)، دلفینیوم (دلفینیوم)، نیلوفر (همروکالیس)، خشخاش (پاپاور)، لاله‌ها (لاله‌ها) و اسطوخودوس (Lavandula) و با علف هایی مانند فسکوی آبی (Festuca cinerea) یا علف پر غول پیکر (Celtica gigantea) ترکیب می شود.

ظاهر و رشد

به استثنای زنبق مشبک، همه گونه های زنبق ریزوم یا غده تشکیل می دهند، نه پیازهایی مانند نرگس یا کروکوس. در فصل بهار، برگ‌های بلند و شمشیر مانند و شاخه‌های گل که بسته به گونه و تنوع بین 15 تا 120 سانتی‌متر ارتفاع دارند، از این اندام‌های زنده بیرون می‌آیند. پس از تشکیل و رسیدن میوه های کپسولی در اواخر تابستان یا پاییز، تمام قسمت های روی زمین گیاه می میرند و فقط ریزوم یا غده زمستان گذرانی می کند. زنبق گیاهانی علفی و چند ساله هستند.

گل و زمان گلدهی

زیبایی زنبق ها در درجه اول به دلیل ساختار غیرمعمول گل های آنهاست که در رنگ های مختلف می درخشند. یکی از ویژگی های گل زنبق این است که آنها به سه قسمت تقسیم می شوند: هر کدام شامل سه استاندارد عمودی و سه براکت اضافی است که به سمت پایین آویزان می شوند.اینها می توانند یک رنگ یا رنگ های متفاوت باشند. در برخی گونه‌ها، براکت‌ها نیز در لبه‌ها حاشیه‌دار یا ژولیده هستند و عنبیه‌های ریش‌دار مختلف نیز دارای «ریش» مودار در پشت گل هستند. مادگی که از یک سبک سه شاخه و بساک تشکیل شده است، بین برگ های کلیسای جامع و براکت ها قرار دارد.

مسمومیت

احتمالاً والدین درباره ریشه بنفشه به عنوان کمک دندان درآوردن نوزادان شنیده‌اند و یا حتی آن را به فرزندشان عرضه می‌کنند. با این حال، برخلاف همه تصورات، ریشه ای که برای قرن ها مورد استفاده قرار گرفته است، از بنفش آبی نمی آید، بلکه از عنبیه یا عنبیه می آید. عنبیه زرد بومی که به عنبیه باتلاقی نیز معروف است به عنوان عامل التیام زخم در هومیوپاتی نیز استفاده می شود.

اما، چنین کاربردهای سنتی در طب عامیانه باید با احتیاط برخورد شود: همه گونه های زنبق سمی هستند و می توانند علائم معمول مسمومیت مانند استفراغ، اسهال، حالت تهوع و غیره را ایجاد کنند.علت. علاوه بر این، پس از مصرف مواد تند موجود در آن، تحریک غشاهای مخاطی، افزایش بزاق و اشکال در بلع ایجاد می شود. این نه تنها در مورد انسان، بلکه در مورد حیوانات اهلی و مزرعه مانند گاو، گوسفند، بز، اسب، سگ و جوندگان کوچک نیز صدق می کند.

موقعیت و خاک

محل ایده آل عنبیه بستگی به گونه های خاص دارد. گیاهان باتلاقی معمولی مانند زنبق سیبری (Iris sibirica، همچنین به عنوان زنبق علفزار شناخته می شود) یا زنبق زرد بومی (Iris pseudacorus) در مکان های تازه تا مرطوب در باغ، به عنوان مثال در یک علفزار مرطوب یا مستقیماً در لبه حوضچه.

سایر زنبق ها، از طرف دیگر، به مکانی نسبتاً خشک با خاک غنی از مواد مغذی، غنی از رس و تهویه مناسب و نور زیاد خورشید نیاز دارند. برخلاف عنبیه باتلاقی، این گونه ها رطوبت دائمی را تحمل نمی کنند و بنابراین بهتر است در یک بستر چند ساله یا حتی در باغ سنگی قرار بگیرند.به عنوان مثال، زنبق‌های ریشدار محبوب کاملاً به خشکی مقاوم هستند و بنابراین با گونه‌های مربوطه مانند سدوم یا آویشن هماهنگ هستند.

علاوه بر این، به ویژه گونه های کوچک را می توان به خوبی در گلدان کشت کرد، به شرطی که از گلدان ها در برابر رطوبت اضافی محافظت کنید - به ویژه در طول زمستان.

کاشت صحیح زنبق

زمان مناسب کاشت برای انواع زنبق بین پایان تیرماه تا اوایل مهرماه است، البته اگر هوا اجازه دهد می‌توانید در ماه مارس یا نوامبر نیز ریزوم‌ها را در زمین بکارید.

هنگام کاشت ریزوم ها دقت کنید که در گودال کاشت صاف قرار گرفته و یک سوم بالایی همچنان از زمین بیرون زده باشد. قبل از کاشت، خاک را کاملاً شل کرده و کمپوست و در صورت لزوم ماسه به گود اضافه کنید. برای زهکشی بهتر در مورد زیرلایه های سنگین و رسی، یک لایه ماسه به ضخامت انگشت شست خود را در گودال کاشت کم عمق پر کنید و ریزوم ها را روی آن قرار دهید.

برای کاشت در مقیاس بزرگ، به عنوان مثال برای حاشیه، باید بین ۱۲ تا ۱۶ زنبق کم رشد و بین ۵ تا ۷ گونه با رشد بلند در هر متر مربع برنامه ریزی کنید.

آب زنبق

عنبیه های کاشته شده و ریشه دار اساساً فقط در صورت تداوم خشکسالی به آبیاری اضافی نیاز دارند. از طرف دیگر، نمونه هایی که در گلدان رشد می کنند باید به طور منظم آبیاری شوند، اما نباید خیس باقی بمانند - بنابراین زهکشی خوب ضروری است و قبل از هر آبیاری باید آزمایش انگشت شست انجام شود.

کوددهی زنبق به درستی

گل زنبق در باغ به سادگی باید با کمپوست و تعداد انگشت شماری براده های شاخ در ماه مارس یا آوریل کوددهی شود، که در صورت لزوم (مثلاً در صورت بروز علائم کمبود) می توان دوباره در ژوئن تکرار کرد. یا برای گیاهان گلدانی، از کود مبتنی بر پتاسیم (43.00 یورو در آمازون) استفاده کنید.

عنبیه را به درستی برش دهید

گلهای پژمرده را حدود ده سانتی متر از سطح زمین ببرید تا از تشکیل دانه جلوگیری شود. برخی از زنبق ها را می توان به این روش متقاعد کرد که برای بار دوم شکوفا شوند. به نوبه خود، شما فقط در پاییز برگها را زمانی جدا می کنید که پژمرده شده و به راحتی کنده شوند. تحت هیچ شرایطی این مرحله را زودتر انجام ندهید، زیرا ریزوم ها یا غده های زیرزمینی مواد مغذی ارزشمندی را از شاخ و برگ استخراج کرده و برای جوانه زدن بعدی ذخیره می کنند.

تکثیر زنبق

هر سه تا چهار سال یکبار باید گونه های گل درشت را در اواخر تابستان حفر کنید و ریزوم ها را تقسیم کنید. به این ترتیب، نه تنها زنبق ها را تکثیر می کنید، بلکه گیاهان پیر را نیز جوان می کنید و در نتیجه رشد گل را افزایش می دهید. ریزوم ها را در قسمت های منقبض برش دهید؛ هر قسمت باید دارای ریشه و یک دسته برگ باشد.برگها را تقریباً به نصف کوتاه کنید تا گیاهان تا زمانی که ریشه ندهند رطوبت غیر ضروری را از دست ندهند.

زمستان

عنبیه عموماً مقاوم هستند، بنابراین غده‌ها یا ریزوم‌ها می‌توانند در طول ماه‌های زمستان در زمین باقی بمانند. زنبق سیبری و سایر گونه های مناسب برای خاک های مرطوب نیز پوششی از کاه و برگ دریافت می کنند. زنبق‌هایی که در گلدان رشد می‌کنند می‌توانند در بیرون زمستان‌گذرانی کنند، اما باید در سایه باران یا زیر سایه‌بان قرار گیرند.

نکته

حفاظت خوبی از حلزون در اطراف کاشت زنبق خود ارائه دهید، زیرا آنها در مدت زمان بسیار کوتاهی برگ های آبدار را می خورند. حوله ها نیز به نوبه خود ریزوم ها یا غده های مغذی را می چشند.

گونه و گونه

گروه زنبق (bot. Iris) عظیم است: ۲۸۵ گونه وحشی به تنهایی شناخته شده است که همه آنها عمدتاً از مناطق آب و هوایی معتدل نیمکره شمالی می آیند.همچنین تعداد تقریباً غیرقابل کنترلی از هیبریدهای طبیعی و اشکال کشت شده وجود دارد که احتمالاً به اصطلاح عنبیه ریشدار شناخته شده ترین آنهاست. با این حال، این یک گونه خاص نیست، بلکه گروهی از ارقام زنبق با یک ویژگی مشخص است: گل های آنها نه تنها در تمام رنگ های رنگین کمان شکوفا می شوند، بلکه ریش کوچکی نیز دارند.

فرهنگهای مردمی

در حالی که گیاه شناسان این جنس را به شش زیر گروه مختلف تقسیم می کنند، باغبانان فقط بین زنبق پیازدار و ریزومی تمایز قائل می شوند. آخرین گروه شامل عنبیه های ریشدار ذکر شده است که به نوبه خود به سه زیر گروه دیگر طبقه بندی می شوند:

عنبیه کوتوله (هیبرید Iris barbata 'Nana'): حداکثر ارتفاع 30 سانتی متر، گلدهی از اواسط فروردین
عنبیه ریشدار متوسط (هیبرید Iris barbata 'Media'): ارتفاع رشد تا 70 سانتی متر، دوره گلدهی از اواخر فروردین / اوایل اردیبهشت
عنبیه بلند ریشدار (هیبرید Iris barbata 'Elatior'): ارتفاع رشد بیش از 70 سانتیمتر، گلدهی از اواخر اردیبهشت

واریته های جالب برای باغ عبارتند از:

'Calling Cadence': گل دو رنگ زرد و شرابی، ارتفاع حدودا 90 سانتی متر
'شب کریسمس': گلهای دو رنگ سفید و زرد، ارتفاع تقریباً 95 سانتی متر
'Cracklin Rosie': گل های قرمز شرابی، ارتفاع حدوداً 100 سانتی متر
'لبخند کوچولو کج': گلهای زرد و آبی دو رنگ، ارتفاع حدوداً 80 سانتی متر
'من را در آغوش بگیر': گلهای صورتی، ارتفاع رشد تا حدود 100 سانتی متر
'سفر شاد': گلهای نارنجی و زرد، ارتفاع رشد تا حدود 90 سانتی متر
'ملودی صبح مه آلود': گلهای آبی و سفید دو رنگ، ارتفاع تقریباً 95 سانتی متر
'پناهگاه از طوفان': گلهای دو رنگ آبی و آبی روشن، ارتفاع حدوداً 100 سانتی متر

دیگر گونه های دورگه

در طول قرن‌ها، گونه‌ها و گونه‌های هیبریدی مختلفی به‌طور طبیعی توسعه یافته‌اند که اغلب در باغچه خانه نیز کاشته می‌شوند:

عنبیه پرزدار (Iris setosa)
عنبیه بزرگ (Iris magnifica)
عنبیه ساقه برهنه (Iris aphylla)
عنبیه مشبک (Iris reticulata)
عنبیه رنگین کمانی (Iris innominata)
پروانه زنبق (Iris orientalis)
عنبیه سفالی (Iris fulva)

گونه های وحشی برای باغ

باغبان همچنین بین زنبق برای مکان های مرطوب و زنبق برای مکان های نسبتا خشک تمایز قائل می شود. این گونه های بدون عارضه برای بسترهای باتلاق یا لبه حوض ایده آل هستند: