شنبلیله (Trigonella foenum graecum)، همچنین به عنوان یونجه یونانی یا شبدر گاو شاخ شناخته می شود، حدود 5000 سال است که به عنوان یک گیاه غذایی، دارویی و ادویه کشت می شود. شنبلیله همچنین به صورت تجاری برای مصرف آلمانی ها، به ویژه در هند و در بسیاری از کشورهای آسیایی و عربی کشت می شود، اما می توان آن را در باغ خود برای استفاده در آشپزخانه خانگی نیز پرورش داد. در مقاله زیر خواهید فهمید که چگونه کار می کند.
چطور میتونی خودت شنبلیله پرورش بدی؟
شنبلیله را می توان با انتخاب یک مکان آفتابی، خشک و خاک لومی، کاشت مستقیم در فضای باز بین آوریل تا ژوئن، مراقبت از گیاهان و برداشت برگ یا بذر پس از 6 تا 12 هفته در باغ خود پرورش داد..
انتخاب محل و آماده سازی خاک
با توجه به خاستگاهش در آسیای صغیر، شنبلیله یک ساله مکانی آفتابی، خشک و محافظت شده را ترجیح می دهد. خاک باید لومی و همچنین نسبتاً خشک باشد. علاوه بر این، بستر کاشت نباید دارای نیتروژن زیاد باشد، به همین دلیل باید از شروع کوددهی با کودهایی که حاوی نیتروژن زیاد هستند (به خصوص تراشه شاخ، کود و کمپوست) خودداری شود. خاک را کاملاً حفر کنید و از چنگک استفاده کنید تا خاک را تا حد امکان ریز خرد کنید.
کاشت و مراقبت از شنبلیله
شنبلیله بهتر است بین آوریل و ژوئن (یا بعداً در صورت نامساعد بودن هوا) مستقیماً در خارج از منزل کاشته شود؛ لازم نیست آن را جلو بیاورید. در بستر کاشت ردیف هایی به فاصله 20 سانتی متر از هم بکشید؛ حتی بذرهای نسبتاً بزرگ نیز در همان فاصله کاشته می شوند. از آنجایی که شنبلیله جوانه زنی تیره است، شنبلیله باید در عمق حدود یک سانتی متری خاک کاشته شود. بستر باید تا زمان جوانه زنی به طور یکنواخت مرطوب، اما هرگز مرطوب نگه داشته شود. شما همچنین می توانید از منطقه کاشته شده در برابر پرندگان شکارچی محافظت کنید. این گیاه بین ژوئن تا جولای شکوفا می شود.
برداشت و استفاده از شنبلیله
نهالی به نام جوانه را می توان تنها چند روز پس از بیرون آمدن دانه ها برداشت کرد و به صورت خام یا سبزی مصرف کرد. برگها را می توان بعد از حدود شش هفته و بذرها را بعد از دوازده هفته (بین مرداد تا شهریور) استفاده کرد. بخصوص دانه های با طعم بسیار شدید فقط باید به مقدار کم استفاده شوند و بنابراین برای مخلوط ادویه جات مناسب هستند.بیهوده نیست که شنبلیله یک ماده ضروری در مخلوط های مختلف کاری هندی است. همچنین می توان برگ ها را خشک کرد و به عنوان ادویه برای سوپ، خورش، پخت نان و غذاهای پنیر استفاده کرد.
نکته
شنبلیله به دلیل اینکه در خاکهای بسیار شور نیز رشد می کند و نه تنها غلظت بالای نمک را تحمل می کند، بلکه نمک را از خاک نیز حذف می کند، یکی از تولیدکنندگان محصول محسوب می شود.
