وودراف و خطرات آن: واقعا سمی یا بی ضرر؟

فهرست مطالب:

وودراف و خطرات آن: واقعا سمی یا بی ضرر؟
وودراف و خطرات آن: واقعا سمی یا بی ضرر؟
Anonim

از آنجایی که وودروف به عنوان طعم دهنده در بسیاری از غذاهای سنتی وجود دارد، واضح است که اساساً خوراکی است. اما در مصرف منظم آن باید مراقب باشید در غیر این صورت می تواند به سلامتی شما آسیب برساند.

ودراف سمی
ودراف سمی

آیا وودروف سمی است یا خوراکی؟

وودراف به مقدار کم خوراکی است و می توان از آن به عنوان طعم دهنده در نوشیدنی ها و غذاها استفاده کرد. با این حال، در صورت مصرف زیاد یا منظم، کومارین موجود در آن می تواند باعث مشکلات سلامتی مانند خواب آلودگی، سردرد و آسیب کبدی شود.

استفاده از چوب در غذا

وودروف در صد سال گذشته به عنوان یک رایحه طعم دهنده شناخته شده است، عمدتاً از طریق محصولات زیر:

  • Maibowle یا همچنین Waldmeisterbowle
  • برلینر ویسه
  • Waldmeisterbrause
  • لیموناد والدمایستر

طعم مشخص آن به همراه اسیدیته خاصی در برخی غذاها و نوشیدنی ها، خاصیت نشاط آور و نشاط آور دارد. علاوه بر این، وودروف به‌عنوان یک درمان طبیعی برای سردرد نیز استفاده می‌شود و اثر گوارشی و ضد اسپاسم نیز دارد. در حالی که بسیاری از نوشیدنی‌ها و شیرینی‌ها برای کودکان قبلاً با چوب واقعی طعم‌دار می‌شدند، امروزه این گونه‌های طعم را می‌توان به عطری که به‌طور مصنوعی ایجاد می‌شود ردیابی کرد. زیرا استفاده از چوب واقعی در این محصولات از سال 1974 در آلمان به دلیل کومارین موجود در آن ممنوع شده است.

خطرات مصرف چوب‌دار

اساساً، چوب‌های چوبی در صورت استفاده صحیح و کم دوز بیشتر برای سلامتی مفید هستند تا مضر. با این حال، ممنوعیت استفاده از آن در محصولات برای کودکان به دلیل مصرف بسیار منظم آن و آسیب احتمالی به سلامت است.مصرف بیش از حد کومارین از چوب چوب نه تنها می تواند باعث خواب آلودگی و سردرد شود، بلکه می تواند منجر به آسیب دائمی به کبد شود.

روش صحیح برداشت چوب

گیاه Galium odoratum، معروف به woodruff، معمولا از منابع طبیعی در جنگل جمع آوری می شود، اما گاهی اوقات نیز به طور خاص در مکان های سایه دار در باغ رشد می کند. بسته به منطقه، woodruff بین اواسط آوریل و اواسط اردیبهشت شکوفا می شود و کمی قبل از آن به قوی ترین عطر خود می رسد.

نکته و ترفند

وودراف به عنوان سبزی در سالادها و دسرها نیز خوراکی است، اما عطر آن معمولاً با خیساندن ساقه‌های پژمرده در کمی مایع به دست می‌آید.

توصیه شده: