اگرچه از نظر گیاه شناسی، گل گاوچران متعلق به خانواده پامچال است، اما قطعا نباید آن را با پامچال اشتباه گرفت. مانند گل گاو، برخی از انواع پامچال به دلیل محتوای بالای ساپونین در طب عامیانه استفاده می شود، در حالی که برخی دیگر سمی هستند - در تضاد کامل با گل گاو. با این حال، همانطور که اغلب اتفاق می افتد، دوز سم را می سازد.
آیا گل گاو سمی است؟
پامچال برای انسان سمی نیست و قرن هاست که در طب عامیانه به عنوان مثال برای سرفه و سرماخوردگی استفاده می شود. با این حال، آنها می توانند برای حیوانات کوچک مانند خوکچه هندی یا خرگوش به دلیل محتوای بالای ساپونین مضر باشند.
پامچال در طب عامیانه
هم گل گاوچران واقعی و هم گل گاو بلند، به ندرت گل گاو زبان بدون ساقه، قرن هاست که در طب عامیانه استفاده می شود. در قرون وسطی، این گیاه در درجه اول برای درمان نقرس، روماتیسم و زخم ها، برای بدن درد، زگیل تناسلی و برای تقویت قلب توصیه می شد. امروزه عصاره ریشه عمدتاً برای سرفه های مداوم و سایر سرماخوردگی ها استفاده می شود.
مواد لازم گل گاو زبان
پامچال حاوی ساپونین است که عمدتاً در ریشه غلیظ شده و همچنین اسانس دارد. ساپونین‌ها، به‌ویژه ساپونین‌های تری ترپن، خلط مخاط برونش را افزایش می‌دهند، اما می‌توانند مخاط معده را نیز تحریک کنند.به همین دلیل، افرادی که معده یا مشکلات معده حساس دارند باید از استفاده از لبه گاو به عنوان یک درمان اجتناب کنند. به هر حال، گل گاو زبان (Primula veris) حاوی بالاترین نسبت مواد فعال است.
کاربردهای دیگر گل گاوچران
برگ های ظریف و جوان همه گونه های گاو گاو و همچنین گل های آنها خوراکی هستند و طعم خاصی در سالادهای رنگارنگ دارند. ریزوم ها نه تنها می توانند به محصولات دارویی تبدیل شوند، بلکه به دلیل اثر رنگی قوی آنها در برخی مناطق به عنوان رنگ، به عنوان مثال برای تخم مرغ عید پاک نیز استفاده می شود. با این حال، لطفاً توجه داشته باشید که تمام گل گاوها محافظت می شوند و نمی توان آنها را در طبیعت جمع کرد یا چید.
نکته
اگرچه گل گاو برای انسان سمی نیست، حیوانات کوچک (مثلاً خوکچه هندی یا خرگوش) به دلیل محتوای بالای ساپونین آن نباید آن را بخورند.
