همه گونه های ساکولنت به کشت در خاک بستگی ندارند. آنها در زیستگاه خود یاد گرفته اند که روی تکیه گاه های جایگزین برای استخراج آب و مواد مغذی از هوا یا جمع آوری آنها در قیف های برگ قرار بگیرند. در اینجا می توانید متوجه شوید که کدام ساکولنت ها متمایز هستند.
کدام ساکولنت ها را بدون خاک می توان پرورش داد؟
ساکولنت های بدون خاک مانند تیلندیاس را می توان به تکیه گاه های مختلفی مانند کاشی، بلوک های چوبی یا سنگ وصل کرد.گونه های کاکتوس بی نیازی مانند کلاه بیشاپ، گریزنهاپت یا کاکتوس ستون جوجه تیغی را می توان در ماسه های بدون آهک و بدون خاک کشت کرد. تامین آب روزانه و کود مناسب مهم است.
ساکولنت های اپی فیتیک به بستر بستگی ندارند
نوع گیاهی ساکولنت شامل انواع خانواده ها و جنس های عجیب و غریب است. در میان آنها بازماندگان گلهای مختلفی هستند که زندگی را به عنوان اپی فیت ترجیح می دهند. نمونه بارز ساکولنت های بدون خاک، بروملیادها هستند، مانند جنس منحصر به فرد Tillandsia. می توانید این زیبایی های فوق العاده را به سطوح مختلف بچسبانید. اینجوری کار میکنه:
- تیلاندزیاهای کوچک را با مکنده به کاشی های حمام وصل کنید
- گیاه را روی میله فولادی ضد زنگ در بلوک چوبی قرار دهید
- بروملیادهای ساکولنت را با چسب مخصوص به سنگ ثابت کنید
یک نوع طراحی خلاقانه، گره زدن تایلندزیاهای تشکیل دهنده ساقه روی شاخه است. جوراب های نایلونی که به صورت نوار بریده شده اند به عنوان مواد چسباننده عمل می کنند. با کمک گونه بی ساقه Tillandsia، خزه اسپانیایی (Tillandsia usenoides)، می توان ناحیه بازکننده را به صورت تزئینی پنهان کرد. از آنجایی که خزه اسپانیایی به عنوان ساکولنت طبقه بندی نمی شود، تامین آب منظم ضروری است.
آبپاشی روزانه
برای اطمینان از خشک نشدن ساکولنت ها بدون خاک، مهم ترین نیاز، محل مرطوب و محلول پاشی روزانه با آب بدون آهک است. از فروردین تا شهریور هر 3 تا 4 هفته یکبار یک کود ساکولنت مایع به آب سمپاشی اضافه کنید.
نکته
گونه های کاکتوس مقرون به صرفه مانند کلاهک اسقف (Astrophytum myriostigma)، سر پیرمرد (Cephalocereus) یا کاکتوس جوجه تیغی (Echinocereus) برای یک باغ سرپوشیده بدون خاک ایده آل هستند.کاکتوس های بیابانی را به راحتی می توانید در ماسه های بدون آهک بکارید و آن ها را در کاسه یا تراریوم بریزید.
