یاس زمستانی اولین شکوفه های باغ را قبل از گل برف و کروکوس به ارمغان می آورد. این درختچه که از شمال غربی چین می آید، همچنین به دلیل ویژگی های رشد متنوع خود، امکانات طراحی غیر قابل تصوری را ارائه می دهد.
ویژگی یاس زمستانی چیست؟
یاس زمستانی (Jasminum nudiflorum) درختچه ای جذاب و مقاوم است که در فصل زمستان با گل های زرد و بی عطر تحت تأثیر قرار می گیرد.مکان های آفتابی را به مناطق نیمه سایه دار با خاک های آهکی و نفوذپذیر ترجیح می دهد و برای پرچین ها، دیوارهای سبز یا به عنوان پوشش زمین ایده آل است. هرس منظم باعث رشد و تشکیل گل می شود.
منشا
بر خلاف برخی از گیاهان زینتی که معمولاً «یاس» نامیده می شوند، یاس زمستانی یک یاس واقعی است - بنابراین در واقع به جنس یاس تعلق دارد. گونه او پسوند nudiflorum دارد که در یکی از نام‌های آلمانی آن به معنای واقعی کلمه یاس با گل برهنه ترجمه شده است.
محدوده بومی آن ارتفاعات صخره ای در نواحی شمالی و غربی چین است که در دامنه های کم پوشش گیاهی و دره هایی با شرایط آب و هوایی سخت زندگی می کند. بنابراین به طور طبیعی بسیار سخت است و می تواند گرما و سرمای شدید و همچنین بادهای تند را تحمل کند. علاوه بر این، با وجود دور از تمدن، بسیار شهری است و هوای سنگین اگزوز را در شهرهای بزرگ بدون شکایت می پذیرد.بنابراین کاندیدای مناسبی برای دکوراسیون باغچه جلویی خانه ها در خیابان های بزرگ است.
یاس زمستانی از زمانی که در قرن نوزدهم از چین معرفی شد در کشور ما بسیار مورد استفاده قرار گرفت. شما می توانید آن را در بسیاری از باغ ها ببینید و مدت هاست که در بخش هایی از اروپای مرکزی در طبیعت رها شده است.
رشد
یاسمن زمستانی در مورد رشد نیز چیزهای شگفت انگیزی در آستین خود دارد. در باغ ها معمولاً به شکلی غیرقابل تماشا و بوته ای در پرچین های مرزی دیده می شود. به عنوان یک درختچه آزاد رشد می کند و تا 2 متر ارتفاع و حدود 3 متر عرض رشد می کند. شاخه های مربعی، پراکنده و سخت آن به شکل قوسی و آویزان رشد می کنند و با افزایش سن گیاه می توانند تا حدودی گسترده شوند. آنها در ابتدا سبز هستند، اما خیلی سریع چوبی می شوند و قهوه ای می شوند.
یاس زمستانی در دو سال اول بسیار کند رشد می کند، اما بعد رشد شدیدتری دارد.
یاس زمستانی را نیز می توان به روش های کاملا متفاوتی پرورش داد. از یک طرف، به دلیل رشد گسترده و شاخه های بلند و ریشه دار، در صورت آموزش مناسب می توان از آن به عنوان پوشش زمین استفاده کرد.
همچنین می توانید از آن برای افزودن سبزه یا گل به دیوارها و دیوارهای خانه استفاده کنید. یاس زمستانی یک کوهنورد در حال گسترش است و همچنین می تواند با داربست به صورت عمودی صعود کند. در این شکل کشت شده می تواند تا ارتفاع 5 متر نیز برسد.
ویژگی های رشد در یک نگاه:
- شاخه های بلند، مربعی، پراکنده
- در ابتدا سبز رنگ، سپس به سرعت چوبی و قهوه ای می شود
- ابتدا آهسته تر، سپس سریعتر، رشد تا حدودی گسترده
- شاخه ها می توانند ریشه کن شوند: بنابراین به عنوان پوشش زمین نیز مناسب است
- کلایمر پخش کننده، بنابراین برای سبز کردن دیوارها با کمک کوهنوردی نیز قابل استفاده است
برگ
روی شاخه‌ها، یاس برگ‌های پینی‌شکلی را با آرایش مخالف تشکیل می‌دهد که هر کدام دارای سه برگ کوچک، سبز تیره و براق هستند. اینها شکلی تخم مرغی شکل و لبه کامل به طول حدود 1 تا 3 سانتی متر دارند. سبز تابستانی هستند پس در زمستان می ریزند.
بلوم
گلدهی البته برجسته ترین یاس زمستانی است - به هر حال، به طور غیرمعمول زود ظاهر می شود و همچنین نام خود را به درختچه داده است. آنها به صورت جداگانه و مستقیماً روی زیر بغل شاخه های سال قبل تشکیل می شوند و به معنای واقعی کلمه آنها را با توده زرد خود می پوشانند.
گلها از نظر اندازه، شکل و رنگ بسیار شبیه به گلهای فورسیتیا هستند، اما بیشتر، به طور دقیق تر، پنج تا شش گلبرگ دارند، که آنها نیز گردتر و نه چندان بلند هستند. همچنین فقط دو پرچم وجود دارد. برخلاف بیشتر گونه های دیگر این جنس، گل های یاس زمستانی رایحه ای ایجاد نمی کنند.
ویژگی های گل در کلمات کلیدی:
- زرد، تنها ایستاده
- 5 تا 6 برابر
- بدون رایحه
زمان گلدهی
یاسمین زمستانی نیز دوره اولیه گلدهی را با فورسیتیا مشترک است، اگرچه خیلی زودتر رخ می دهد.اگر هوا معتدل باشد، می توانند تا اواخر دسامبر، زرد تازه خود را در باغ بتابانند. گلها نیز مدت زیادی باقی می مانند، تا آوریل - مگر اینکه تا آن زمان یخبندان شدید دیگری وجود داشته باشد، می توانند یخ بزنند، اما اغلب دوباره رشد می کنند.
یادمان باشد:
- در صورت ملایم بودن دما زمان گلدهی می تواند از اواخر دسامبر آغاز شود
- ممکن است تا فروردین ماه جاری باقی بماند
- احتمال یخ زدگی در سرمازدگی شدید
میوه
یاس زمستانی تقریباً هرگز در عرض های جغرافیایی اروپای مرکزی میوه نمی دهد. هنگامی که ظاهر می شوند، به صورت توت های تخم مرغی به طول حدود 6 میلی متر و قطر حدود 3 تا 4 سانتی متر ظاهر می شوند.
مکان
تا آنجایی که به موقعیت مکانی مربوط می شود، یاس زمستانی از بسیاری جهات بسیار بی نیاز است. از آنجایی که زیستگاه طبیعی آن شامل شرایط آب و هوایی نسبتاً سخت است، می تواند با بسیاری از موارد افراطی مانند گرما و نور شدید خورشید، یخبندان و بادهای تند مقابله کند.از نظر نور، باید در موقعیت آفتابی باشد، اما در سایه جزئی نیز رشد می کند. همچنین نیاز کمی به خاک دارد - اگرچه خاک کاشت نسبتاً غنی از مواد مغذی، تازه مرطوب و نسبتاً قابل نفوذ را ترجیح می دهد، اما در خاک شنی و ضعیف نیز بدون هیچ مشکلی رشد می کند. از نظر مقدار pH بیشتر گچی آن را ترجیح می دهد.
یادمان باشد:
- یاس زمستانی از نظر موقعیت مکانی بسیار بی نیاز
- تحمل گرمای زیاد و نور خورشید، یخبندان و باد شدید
- نور: آفتابی تا نیمه سایه
- خاک: نسبتاً غنی از مواد مغذی، گچی، مرطوب و نفوذپذیر
- اما در خاک فقیر نیز رشد می کند
زمان کاشت
بهتر است گل یاس زمستانی را در اوایل بهار بکارید تا به آن فرصت دهید تا در نیمه گرم سال به خوبی خود را تثبیت کند. اگر می خواهید یاس زمستانی را در یک سطل پرورش دهید، همین امر صدق می کند.در این صورت کاشت در پاییز نیز امکان پذیر است. یاس های زمستانی که در فضای باز کاشته می شوند باید در زمستان اول با شاخه های صنوبر از یخبندان شدید محافظت شوند.
فاصله کاشت
اگر می‌خواهید یاس زمستانه را در پرچین بگنجانید، مثلاً همراه با سایر گیاهان پرچین خزان‌دهنده مانند جفت یا ممرز، باید حداقل یک متر از کناره‌ها فاصله بگیرید.
اگر می خواهید اجازه دهید دیوار خانه بزرگ شود، فقط باید آن را حدود نیم متر از گیاهان همسایه دور نگه دارید، زیرا در اینجا تمرکز روی رشد ارتفاع است.
ریختن
به عنوان یک قاعده، نیازی نیست که یاس زمستانی را جداگانه آبیاری کنید. به دلیل زیستگاه ناهموارش، شیوه زندگی تا حد زیادی خودکفا ایجاد کرده است و از بسیاری جهات خودکفا است، اما اگر در خاکی که از قبل به طور مساوی مرطوب است کاشته شود سودمند است.
کوددهی
یاس زمستانی نیز به مواد مغذی اضافی نیاز ندارد. اگر می خواهید کار خوبی برای آن انجام دهید، می توانید در بهار کمی کمپوست یا یک کود مایع با پتاس بالا به آن بدهید. در هر صورت خاک آن هنگام کاشت باید با کمپوست اصلاح شود.
اگر یاس زمستانی را در سطل نگهداری می کنید، کوددهی آن با کمپوست یا کود مایع البته به دلیل حجم کمتر زیرلایه کمی توجیه پذیرتر است. اگر به گلدهی قوی اهمیت می دهید، حتماً از کودهای حاوی فسفر و پتاس استفاده کنید. کودهای حاوی نیتروژن و محرک رشد فقط به دلیل جرم کم برگ یاس زمستانی مناسب نیستند.
یادمان باشد:
- یاس زمستانی به طور کلی نیازی به کوددهی ندارد
- در صورت لزوم با کمی کمپوست یا کود مایع پتاس محور کود دهی کنید، مخصوصاً زمانی که در ظروف رشد می کنید
برش
یاسمین زمستانی با الگوی رشد نسبتاً کم مشخص می شود - و با افزایش سن نیز با سرعت رشد نسبتاً سریع مشخص می شود. اگر نمی خواهید از کنترل خارج شود و نامرتب به نظر برسد، پیرایش منظم ضروری است. با این حال، اگر از همان ابتدا شروع کنید، هیچ چیز مانع یک درختچه جذاب و خوش فرم نمی شود.
هرس رادیکال نمونه های قدیمی
یاس زمستانی در برابر برش بسیار متحمل است. این بدان معنی است که حتی نمونه های قدیمی تر که مدت هاست در مرکز آنها چوبی بوده و فقط در انتهای شاخه های بیرونی سبز می شوند، می توانند به راحتی با هرس ریشه ای جوان شوند. آنها دوباره به طور قابل اعتماد جوانه می زنند و دوباره ظاهری کاملاً تازه و فشرده ایجاد می کنند.
توپیاری معمولی
در غیر این صورت هرس سالانه در بهار مستقیماً پس از گل دهی توصیه می شود. این باعث رشد حیاتی و تشکیل خوب جوانه گل تا زمستان می شود.
برش مرزی برای گیاهان پوششی
اگر یاس زمستانی را به عنوان پوشش زمین کشت می کنید، به دلیل تمایل شدید به پخش، باید آن را کمی بیشتر تحت کنترل داشته باشید. در بیشتر موارد، فقط کوتاه کردن شاخه ها پس از گلدهی کمک نمی کند - به دلیل تمایل شدید به ریشه کردن، معمولاً باید شاخه های بیش از حد بلند را نیز بیرون بکشید.
قوانین برش در یک نگاه:
- یاسمین زمستانی عموماً بسیار آسان بریده می شود
- رشد پراکنده نیاز به هرس منظم دارد
- نمونه‌های قدیمی‌تر و نادیده گرفته‌شده را می‌توان به راحتی به‌طور ریشه‌ای برش داد
- در فصل بهار پس از گلدهی، برش های منظم پوستی ایجاد کنید
- هنگامی که به عنوان پوشش زمین کشت می شود، مراقبت از هرس بسیار نزدیک ضروری است
تکثیر
یاس زمستانی غریزه ای سالم برای حفظ خود دارد که در تمرین ریشه زایی فشرده آن قابل مشاهده است. البته این امر به شما به عنوان یک باغبان سرگرمی برای تکثیر آن آسان تر می شود. بهترین راه برای انجام این کار این است که به سادگی از روش برش یا پایین آوردن استفاده کنید.
شاخه
برای یک شاخه، به سادگی یک شاخه جوان و آموزش دیده را که در بهار یا تابستان شروع به چوب شدن از بوته می کند جدا کنید. برای تسریع ریشه زایی بهتر است در قسمت پایینی که باید کاشت شود، یک زخم سبک و نه خیلی عمیق ایجاد کنید.
قلمه آماده شده را در ظرفی با خاک گلدان قرار دهید و در صورت امکان روی آن را با فویل بپوشانید تا یک میکروکلیمی مرطوب به طور مداوم ایجاد شود. ظرف رشد را روشن و گرم نگه دارید. گیاه جوان تنها پس از چند ماه آماده کاشت است، اما بهتر است تا اواخر بهار سال بعد صبر کنید.
کاهش
یاس زمستانی به راحتی خودش را تشکیل می دهد، پس تنها کاری که باید انجام دهید این است که به خودتان کمک کنید. حتی اگر آن را به عنوان یک درختچه پرچین نگهداری کنید، شاخه های آویزان آن می توانند ناگهان در خاک اطراف ریشه کنند.وقتی صحبت از محصولات پوششی زمینی به میان می‌آید، انتخاب سینک‌های ریشه‌دار البته بزرگ‌تر است - در اینجا آنها بیشتر مزاحم می‌شوند و باید دائماً از بین بروند.
اگر سینکری با ریشه حاد وجود نداشت، کافیست یک شاخه را با قسمت سبز رنگ به سمت پایین هدایت کنید و با قلاب فلزی در زمین ثابت کنید.
می توانید یک سینکری که به اندازه کافی ریشه دارد را با بیل جدا کنید و آن را در جای دیگری بکارید. با این حال، ریشه دهی باید در تمام طول دوره بهار و تابستان ادامه داشته باشد.
بیماری
یاس زمستانی به طرز خوشایندی در برابر بیماری ها مقاوم است. به عنوان یک قاعده، لازم نیست نگران او باشید.
سفیدک پودری
همچنین در صورت لزوم می تواند تحت تاثیر سفیدک پودری قرار گیرد. به طور غیر معمول، این بیماری قارچی زمانی که هوا خیلی مرطوب است ایجاد نمی شود، بلکه در شرایط آب و هوایی خشک ایجاد می شود.
سفیدک پودری نه تنها به برگ های گیاه میزبان خود حمله می کند، بلکه به ساقه هایی که هنوز چوبی نشده اند نیز حمله می کند.
خوشبختانه تشخیص بیماری به دلیل پرزخم، سست و سفید بودن پوشش روی برگها بسیار آسان است. با گذشت زمان، پوشش قهوه ای مایل به خاکستری می شود و برگ ها نیز قهوه ای می شوند و در نهایت خشک می شوند.
برای جلوگیری از سفیدک پودری، قبل از هر چیز باید از زندگی سالم و فعال خاک در جایی که یاس زمستانی کاشته می شود اطمینان حاصل کنید. این امر دفاع عمومی او را افزایش می دهد. برای انجام این کار، به طور مرتب برای او آبگوشت های خانگی تهیه کنید که از گیاهانی مانند دم اسب یا شیر گاو تهیه شده اند. باکتری های اسید لاکتیک موجود در آن تأثیر مثبتی بر زندگی خاک دارند. ضمناً محل کاشت اطراف درختچه باید مالچ پاشی شود.
اگر هجوم قبلاً رخ داده است، ابتدا باید - مانند تقریباً همه بیماری های قارچی - تمام قسمت های بیمار گیاه را تا حد امکان به طور کامل حذف کنید. می توانید آنها را در کمپوست بریزید زیرا قارچ فقط روی بافت گیاهی زنده زنده می ماند.
کپک پودری به خودی خود آسیب چندانی به یاس زمستانی نمی‌زند. لزوماً لازم نیست اقدامات کنترلی برای بقای آن انجام دهید.
مسموم
یاسمین زمستانی بر خلاف فورسیتیا و برخی دیگر از شکوفه های اولیه سمی نیست و بنابراین یک گیاه باغی کاملا بی ضرر است. ترس از اینکه می تواند سمی باشد کاملاً بی اساس نیست. زیرا بسیاری از نام های آن بسیار سمی هستند. اما به طور خاص باید به یاس های کاذب اشاره کرد که از تیره یاس نمی باشند و فقط در نام های پیش پا افتاده خود نام یاس را دارند.
نمایندگان سمی یاس کاذب عبارتند از یاس معطر، یاس ستاره ای، یاس شیلی، یاس زرد یا کارولینا یا گل یاس. با این حال، فقط خطر اشتباه با فورسیتیا وجود دارد که فقط کمی سمی است.
نکته:
یاسمن زمستانه به دلیل داشتن شاخه های بسیار انعطاف پذیر و غیر حساس و تحمل بسیار بالای هرس برای کشت بونسای نیز مناسب است.بنابراین اگر علاقه زیادی به آموزش مینی درخت دارید، می توانید به راحتی یک یاس زمستانی جوان را در گلدان به شکل چهره های هنری با چترهای تاجی کوچک و خطوط عجیب و غریب پرورش دهید. تمام تکنیک ها از جمله سیم قابل استفاده است.
انواع
هیچ گونه خاصی از یاس زمستانی وجود ندارد. با این حال، بین انواع خاصی که از برخی جهات به طور قابل توجهی با یکدیگر تفاوت دارند، تمایز قائل شد.
Jasminum nudiflorum var. nudiflorum
واریته nudiflorum یاس معمولی زمستانی است که موضوع این مقاله نیز می باشد.
Jasminum nudiflorum var. pulvinatum
در 0.3 تا 1.2 متر، این رقم به طور قابل توجهی کوچکتر از رایج ترین واریته در اینجا است. شاخه های بسیار ریز آن به ضخامت حدود 1 میلی متر در نوک آن بدون برگ بوده و خاردار می شوند. گل ها نیز بسیار دیرتر، در ماه آوریل ظاهر می شوند و می توانند تا سپتامبر باقی بمانند.
