داراش به طور مرموزی در تاج گونه های مختلف درخت رشد می کنند. قطر این نیمه انگل‌ها که شبیه لانه‌های بزرگ پرندگان است، به یک متر می‌رسد و پرندگان مختلف از آنها مطمئن می‌شوند. دارواش را خودتان هم به راحتی می توانید تکثیر کنید.
شما چگونه دارواش را تکثیر می کنید؟
دارواش از طریق پرندگان تکثیر می شود که دانه های چسبنده خود را روی پوست درخت آزاد می کنند. بهترین درختان میزبان برای تکثیر درختان سیب، ممرز، توسکا، صنوبر و نمدار هستند. دارواش به کندی رشد می کند و فقط بعد از 6-7 سال شکوفا می شود.
تولید مثل در طبیعت چگونه عمل می کند؟
برخی از پرندگان بیشتر توت های سفید دارواش را می خورند و بعد از مدت کوتاهی دانه های غیرقابل هضم آن را دفع می کنند. در اینجا به خصوص برفک میشی شایان ذکر است. پرندگان دیگر، مانند کلاهک سیاه، فقط پالپ آن را می خورند و دانه های چسبنده را از منقار خود جدا می کنند. به این ترتیب آنها مستقیماً روی درخت می نشینند.
هنگامی که دانه ها به درخت بچسبند، جنین های موجود در آنها می توانند جوانه بزنند. ابتدا رشته‌های مکنده تشکیل می‌شوند، بعداً ریشه‌های اولیه و فرورفته، که از طریق پوست درخت تا مجرای درخت رشد می‌کنند. فقط پس از آن دارواش شروع به رشد به سمت بیرون می کند. با این حال، چندین سال طول می کشد تا به اندازه قابل توجهی برسد و اولین گل ها را نشان دهد.
کدام درختان برای تکثیر بهترند؟
سه زیرگونه دارواش هر کدام دارای درختان میزبان خاصی هستند که از نام گونه ها مشخص است: دارواش صنوبر، دارواش کاج یا کاج و دارواش چوب سخت. دارواش چوب سخت دوست دارد روی درختان سیب، درختان نمدار، ممرز، صنوبر، توسکا و توس رشد کند.
دارواش می تواند تا 70 سال عمر کند و قطر آن به حدود یک متر برسد. پس از حدود 30 سال، شاخه هایی که سمی محسوب می شوند، حدود 50 سانتی متر طول دارند. دفعه بعد که دارواش را می برید، این را به خاطر بسپارید.
مهمترین موارد به طور خلاصه:
- پرورش نسبتا آسان
- آهسته رشد می کند، حدود یک شاخه در سال
- تا 70 سال عمر می کند
- اولین گلدهی فقط بعد از چندین سال (6 تا 7)
- همه درختان برای تکثیر مناسب نیستند
- درختان میزبان "خوب": درخت سیب، ممرز، توسکا، صنوبر، نمدار
- کاهش رشد و کاهش برداشت درختان میزبان
نکته
به طور معمول درختان میزبان از دارواش نمی میرند. اما اگر آلودگی بسیار شدید باشد، آسیب می تواند آنقدر شدید باشد که میزبان بمیرد.
