آیا می خواهید در باغچه خود یک گل گیلاس بکارید، اما سگی هم دارید که دوست دارد وقت خود را در اتاق نشیمن در فضای باز بگذراند، بنابراین اکنون به این فکر می کنید که آیا این گیاه برای دوست چهارپای شما سمی است یا خیر. ? ما پاسخ شما را ارائه می دهیم.
آیا گل گیلاس برای سگ سمی است و چه علائمی دارد؟
بله، لور گیلاس برای سگ ها سمی است، زیرا حاوی اسید پروسیک گلوکوزید پروناسین است. مسمومیت با علائمی مانند ترشح بزاق، تحریک غشاهای مخاطی، مشکلات گوارشی و مشکلات تنفسی ظاهر می شود. اگر به چیزی مشکوک هستید، باید سریعا با دامپزشک مشورت کنید.
آیا گیلاس لور برای سگ ها سمی است؟
لور گیلاس برای سگ ها سمی است. اکثر حیوانات دیگر و ما انسان ها نیز نمی توانیم این گیاه را تحمل کنیم. سمیت در تمام قسمت های گیاه اعمال می شود. غلظت سموم به ویژه بالاست - به طور دقیق ترPrunasin، گلوکوزید حاوی هیدروژن سیانید - اما در برگ ها و دانه ها.
مثلاً اگر سگ برگها را بجود،هیدروسیانیک اسید در معده ترشح می شود که به نوبه خود علائم مسمومیت را ایجاد می کند. خبر خوب: از آنجایی که برگ ها طعم بسیار تلخی دارند، حتی ماجراجوترین دوستان چهار پا نیز معمولاً به سرعت آنها را تف می کنند.
مسمومیت با لور گیلاس چگونه در سگ ظاهر می شود؟
اگر سگی با گیاه گیلاس مسموم شود، علائم زیر ممکن است رخ دهد:
- افزایش بزاق
- تحریک غشاهای مخاطی
- مشکلات معده و روده (مانند حالت تهوع و درد شکم، حالت تهوع تا استفراغ واقعی و اسهال)
- مشکلات تنفسی تا فلج تنفسی
کوچولو کاملاً واضح: برای بروز چنین علائمی از مسمومیت، سگ باید مقدار نسبتاً زیادی گیلاس لورل بخورد.
اگر سگ گیلاس لور سمی خورده باشد چه کنیم؟
اگر سگ شما گیلاس لور سمی خورده است بایدسریعاً او را نزد دامپزشک ببرید. به عنوان کمک های اولیه، می توانیداو را وادار کنید در راه دکتر آب زیادی بنوشد.
همچنین توصیه می شودقرص زغال چوب را همیشه در داروخانه سگ خود نگهداری کنید. آنها بسیاری از سموم را متصل می کنند و می توانند از آسیب جدی به سلامتی جلوگیری کنند.
اما: دادن قرص زغالی جایگزین مراجعه به دامپزشک نیست!
نکته
محافظت از سگ در برابر مسمومیت با گیاه گیلاس
بهترین راه برای محافظت از سگتان در برابر مسمومیت با لور گیلاس، پرهیز از استفاده از این گیاه در باغتان است. اگر با دوست چهارپای خود در یک واحه سبز عجیب با آلبالوهای لورل هستید، نباید او را بی سرپرست رها کنید.
