یک تخت مرتفع برای پرورش توت فرنگی با مزایای بی شماری امتیاز می گیرد، مانند مراقبت پسندانه و عملکرد برداشت قابل توجهی در مقایسه با تخت های مسطح. راهنمای عملی ما برای کاشت صحیح را اینجا دنبال کنید.
چگونه توت فرنگی را در بستر مرتفع بکارم؟
کاشت توت فرنگی در بستر مرتفع: بستر را به صورت لایه لایه با زهکش، بریده، برگ، ضایعات سبز و مخلوطی از کمپوست و خاک پر کنید. توت فرنگی ها را در فاصله مناسب بکارید و با آبیاری منظم و مالچ پاشی از آنها مراقبت کنید.
لایه به لایه برای خاک مناسب گلدان
یکی از ویژگی های خاص تخت مرتفع، انعطاف پذیری در کنار هم قرار دادن فیلینگ است. در حالی که گزینه های اصلاح خاک در بسترهای مسطح محدود است، خاک در بسترهای مرتفع به طور خاص برای برآوردن نیازهای گیاهان توت فرنگی با تغذیه سنگین ساخته شده است. باغبانان باتجربه تخت بلند از این لایه بندی حمایت می کنند:
- لایه اول: زهکشی ساخته شده از مواد معدنی، مانند خرده های سفال یا سنگریزه، با پوشش نازک خاک سطحی
- لایه دوم: بریده های پرچین و درختان، مانند شاخه، شاخه یا تکه های کوچک ریشه، مخلوط با خاک
- لایه سوم: برگ و فضولات سبز با خاک باغچه
- لایه چهارم: مخلوط کمپوست، خاک سطحی، ماسه، خاک گیاهی و کود دامی پوسیده
بستر مرتفع باید حداقل چهار هفته قبل از تاریخ کاشت پر شود تا مواد ته نشین شوند.
کاشت تخت مرتفع با توت فرنگی
در تاریخ کاشت انتخاب شده در جولای/آگوست یا مارس/آوریل، خاک در بستر برجسته مجدداً کاملاً شل می‌شود. نحوه صحیح کاشت توت فرنگی:
- گلوله ریشه را به مدت یک ساعت در آب یا آبگوشت رقیق شده دم اسب قرار دهید
- حفره کاشت با حجم 1.5 برابر ساقه ریشه
- گیاه توت فرنگی را آنقدر عمیق بکارید که جوانه قلب درست بالای سطح خاک باشد
- گیاهان جوان ریشه برهنه را به صورت عمودی بدون خم شدن ریشه قرار دهید
- آب سخاوتمندانه و مالچ با مالچ پوست، سوزن کاج یا کاه
فاصله کامل کاشت به تنوع بستگی دارد. توت فرنگی هایی که رشد ضعیفی دارند به فاصله 20 سانتی متری بسنده می کنند، در حالی که گیاهان با رشد قوی باید فاصله 30 سانتی متری را حفظ کنند.در یک فرهنگ مخلوط، اگر گیاهان همسایه سایه ایجاد کنند، فاصله حتی بیشتر توصیه می شود. ثابت شده است که 40 تا 60 سانتی متر فاصله ردیفی خوبی است.
نکته و ترفند
تعداد کمی از باغبانان سرگرمی یک بستر مرتفع را منحصراً برای پرورش توت فرنگی ایجاد می کنند. از آنجایی که گیاهان به خوبی با همسایگان مختلف کنار می آیند، هیچ اشکالی در فرهنگ مخلوط متعادل وجود ندارد. کاهو، تره فرنگی، اسفناج، جعفری و پیاز توصیه می شود. گل همیشه بهار، گل همیشه بهار و نیلوفرهای دره چیزی است که باید منتظر آن بود.
