این گیاه زرد گل که به آن راگورت نیز می گویند در سال های اخیر به شدت گسترش یافته است. مسمومیت ناشی از آلکالوئیدهای موجود در آن نه تنها در حیوانات رخ می دهد، بلکه خطری برای سلامتی انسان نیز به همراه دارد. به منظور جلوگیری از اشتباه گرفتن با گیاهان غیر سمی و برای محافظت از حیوانات اهلی و مرتعی، مهم است که به طور واضح رگه و از آن را شناسایی کنید. دیگران بتوانند بین گیاهان تمایز قائل شوند.
شما راگورت را چگونه تشخیص می دهید؟
شما می توانید راگورت را با سر گل های زرد روشن آن در کوریمب ها، برگ های بسیار برش خورده، پینه دار و ساقه زاویه دار و پیچ خورده آن تشخیص دهید. برگ های له شده بوی نامطبوعی تولید می کنند. این گیاه برای انسان و حیوانات سمی و خطرناک است.
توضیحات
راگورت با نام‌های عامیانه نیز شناخته می‌شود
- جغور هندی
- عنکبوت
- وزغ
- Zehrkraut
شناخته شده. این گیاه به دلیل سر دانه های سفید رنگ که مانند قاصدک برای پخش بذرها کار می کند، نام خود را از خاکشیر گرفته است. آنها قبلاً در دوره گلدهی ظاهر می شوند. نام لاتین گیاه Senecio نیز به معنای پیرمرد است.
ویژگی های شاخص
راگورت با سرهای گل زرد روشن خود فوراً در زمین آیش چشم را به خود جلب می کند. با این حال، در مراتع و مراتع، گیاه سمی اغلب تنها در نگاه دوم شناخته می شود، زیرا بسیاری از گیاهانی که در ماه ژوئن شکوفه می دهند، گل های زرد نیز دارند.
سایز
بسته به محل، اندازه گیاه بین 30 تا 100 سانتی متر می رسد. در شرایط مساعد حتی می تواند تا 120 سانتی متر رشد کند. در سال اول فقط گل رز پایه با برگ هایی به طول حدود 20 سانتی متر ظاهر می شود. ظاهر آنها شبیه به کلم پیچ است. فقط از سال دوم به بعد، گل سرخ به بوته های کوچک تبدیل می شود.
ساقه و برگ
جغوره ساقه ای زاویه دار، پیچ خورده و قوی تشکیل می دهد که اغلب دارای درخشندگی قهوه ای مایل به قرمز یا بنفش است و گاهی مانند تار عنکبوت مودار است.
پنجره (اصطلاح برگی که از چندین برگ تشکیل شده است) برگها به شدت بریده شده و به طور متناوب مرتب شده اند. آنها نسبتا فیبری هستند و اغلب با قسمت پایینی تار عنکبوت مانند پوشیده شده اند. نوک های کناری در زوایای قائم بیرون می زند. هنگامی که گیاه در شکوفه کامل است، برگ های پایه قبلاً پژمرده شده اند.
جغوره که در گل نیست را می توان با بوی له شده برگ ها نسبتاً واضح تشخیص داد. بوی بسیار نامطبوع و تقریباً تهوع آور دارند.
گل
سرگل‌های زرد روشن به طول ۱۵ تا ۲۰ میلی‌متر از خانواده دیزی‌ها به‌صورت خوشه‌های عمودی رشد می‌کنند. ساختار آنها شبیه گل های دیزی است. 13 گلچه پرتو در اطراف تاج گل دیسکی شکل داخلی وجود دارد. با این حال، مانند همه گیاهان کامپوزیت، تعداد آنها می تواند متفاوت باشد.
پوشش جوانه شامل 13 برگ پوششی نوک سیاه و دو برگ پوشش بیرونی نزدیک به هم می باشد.
زمان گلدهی
گل سرخابی از ژوئن تا آگوست شکوفا می شود.
ریشه
راگورت یک ریشه قوی و عمیق با ریشه های فیبری ظریف متعدد تشکیل می دهد.
وقوع
راگورت در ارتفاعات حدود 1000 متری رشد می کند. خاکهای رسی لومی خشک، نسبتاً غنی از مواد مغذی را ترجیح می دهد. ترجیح می دهد در مناطق کشاورزی که به ندرت درو می شوند، در مسیرها، خاکریزهای جاده و راه آهن و در زمین های آیش مستقر شود.
تخصص
در بهار، راگورت اغلب توسط کرمهای سیاه و زرد خرس راگورت مستعمره می شود. کاترپیلارها که در مورد گیاه میزبان تخصص دارند، توسط سمومی که می‌خورند آسیبی نمی‌بینند، اما خودشان برای حیوانات دیگر غیرقابل خوردن هستند. این گیاه را می توان با اطمینان از ظاهر این کرم ها شناسایی کرد.
راگورت یکی از گیاهان سمی خطرناک است
تمام قسمت های گیاه حاوی سموم ژاکوبین و سنکیونین است. گیاهان و گلهای جوان دارای بیشترین غلظت سم هستند. سموم در یونجه و سیلو نیز موثر باقی می مانند.
سم مرجانی در کبد متابولیزه می شود و مستقیما سمی نیست. آلکالوئیدها همچنین از طریق زنجیره غذایی وارد غذا می شوند. اینها قبلاً در تخم مرغ، شیر، عسل و چای بابونه شناسایی شده اند.
خطرناک برای انسان و حیوانات
اگرچه راگورت در لیست گیاهان سمی نیست، اما برای حیوانات و مردم بسیار خطرناک است. اسب ها و گاوها بسیار مستعد هستند و در صورت مسمومیت حاد در عرض چند روز می میرند. آنها غذا را رد می کنند، به سرعت وزن کم می کنند و اسهال خونی می گیرند. سایر علائم مسمومیت شامل بی حالی آشکار متناوب با عصبی شدن ناگهانی است. گوسفند، خوک و سایر پستانداران به این سموم حساس نیستند، اما اگر به طور منظم با یونجه آلوده تغذیه شوند، می توانند بمیرند.
کنترل لازم در مراتع
از آنجایی که حیوانات از راگورت اجتناب می کنند، در شرایط مساعد می تواند بسیار سریع پخش شود. بنابراین مبارزه با گیاه در مراتع به صورت فوری و هدفمند توصیه می شود. مهم است که اطمینان حاصل شود که راگورت شکوفا نمی شود، زیرا چترهای دانه کوچک کیلومترها پخش می شوند و برای سال ها زنده می مانند.راگورت هم از نظر بیولوژیکی و هم شیمیایی قابل کنترل است.
نکته
حیوانات غریزه خوبی دارند و اغلب گیاهان سمی نمی خورند. علاوه بر این، راگورت تازه طعم بسیار تلخی دارد. با این حال، قسمت های خشک گیاه در یونجه بسیار خطرناک است زیرا حیوانات نمی توانند گیاه سمی را از بین ببرند. مسمومیت می تواند به کندی پیشرفت کند و به ناچار منجر به مرگ حیوان شود.
