به بیان دقیق، رزهای کوهنوردی به معنای واقعی گیاهان کوهنوردی نیستند؛ به هر حال، آنها نه پیچک دارند و نه مانند لوبیاها دور بستر خود می پیچند. درعوض، شاخه های بسیار بلند به لطف ستون فقرات خود از کمک کوهنوردی حمایت می کنند. با این حال، اگر این در دسترس نباشد، رزهای کوهنوردی بیشتر شبیه یک بوته رشد می کنند. رزهای کوهنوردی علاوه بر فضای زیاد، به مکان مناسبی برای رشد بهینه و سالم نیاز دارند.
گل های رز کوهنوردی کدام مکان را ترجیح می دهند؟
محل ایده آل برای یک گل رز کوهنوردی آفتابی تا نیمه سایه روشن است، ترجیحاً رو به شرق یا غرب و مطبوع. مهم این است که ریشه های رز کوهنوردی از نور مستقیم خورشید محافظت شود و به خصوص در ظهر سایه داشته باشد.
موقعیت آفتاب کامل همیشه بهترین انتخاب نیست
در اصل، گلهای رز کوهنوردی مکانهای آفتابی را ترجیح می دهند و هر چه نور بیشتری دریافت کنند گلهای بیشتری تولید می کنند - اما مکان در آفتاب کامل نیز می تواند به یک تله تبدیل شود. گیاهان حساس علاوه بر نور به هوا و رطوبت نسبتاً بالایی نیز نیاز دارند. از سوی دیگر، مکان‌هایی که در معرض آفتاب کامل قرار دارند، اغلب هم خیلی خشک و هم خیلی گرم هستند، به طوری که نه تنها برگها و شاخساره‌ها در خطر سوختن هستند، بلکه بیماری‌هایی مانند کپک پودری نیز وجود دارد. مکان ایده آل برای بالا رفتن از گل رز این است:
- آفتابی تا نیمه سایه روشن
- مکانی رو به شرق یا غرب ایده آل است
- هوا، به طوری که برگها بعد از باران سریعتر خشک شوند
نکته
مطمئن شوید که ریشه های رز کوهنوردی بیش از حد در معرض نور خورشید قرار نگرفته و به خصوص در ظهر سایه می اندازند. گل رز دوست دارد پاهای خنک داشته باشد.
