در باغ سبزی سنتی، یک مسیر اصلی پهن و آسفالت شده در وسط بین ردیف تخت ها قرار دارد. این باغ آشپزخانه را با سایر قسمت های باغ و همچنین خانه و/یا سوله باغ متصل می کند. مسیرهای جانبی باریک یا مسیرهای تعمیر و نگهداری بین تخت ها قرار دارند و در نظر گرفته شده اند تا تعمیر و نگهداری باغ را ممکن یا آسان تر کنند. برای اینکه بتوانید هر تکه سبزی را به صورت بهینه تامین کنید، مسیرها نیز باید به درستی برنامه ریزی شوند.
چگونه مسیرهایی را در باغ سبزی بهینه برنامه ریزی می کنید؟
هنگام برنامه ریزی مسیرهای باغ سبزی، مسیرهای اصلی باید 90-120 سانتی متر و مسیرهای فرعی 30-40 سانتی متر عرض داشته باشند. مسیرهای اصلی را می‌توان با دال، سنگفرش یا شن سنگفرش کرد، در حالی که مسیرهای جانبی را می‌توان به سادگی با مالچ پوست پوشاند.
مسیرها را بهینه برنامه ریزی کنید
تخت‌های استاندارد سبزیجات معمولاً حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر عرض، ۱۵۰ تا ۲۰۰ سانتی‌متر طول و مستطیل شکل دارند. این ابعاد تضمین می کند که باغبان به راحتی می تواند به هر نقطه از تخت برسد. مراقبت از تخت از یک مسیر مراقبت باریک انجام می شود که فقط باید بین 30 تا 40 سانتی متر عرض داشته باشد. بیشتر اوقات، مسیر به اندازه دو پای باغبان در کنار یکدیگر است، زیرا باغبان در فصل بهار به سادگی مسیر را زیر پا می گذارد. از سوی دیگر، مسیر اصلی باید حداقل 90 تا 120 سانتی متر عرض داشته باشد تا آزادی حرکت کافی برای چرخ دستی یا کامیون دستی و همچنین فضایی برای قرار دادن سبدهای برداشت یا گونی های کود فراهم شود.
مسیرهای اصلی و فرعی را به درستی ایجاد کنید
علاوه بر مسیر اصلی و مسیرهای نگهداری بین بسترها، ایجاد راهروهای ارتباطی نیز توصیه می شود که مثلاً امکان دسترسی به کپه کمپوست، سوله ابزار یا گلخانه را فراهم کند. این مسیرها فقط باید بین 60 تا 80 سانتی متر عرض داشته باشند.
رفع مسیرهای اصلی
مسیرهای اصلی بهتر است با تخته سنگ، سنگفرش یا شن یا ماسه سنگ فرش شوند. این سطوح مسیر نیز باید با زیرسازی به ضخامت 20 تا 30 سانتی متر (به عنوان لایه زهکشی و تسطیح) از سنگریزه یا سنگریزه درشت گذاشته شود. زیرسازی را تا حد امکان محکم کنید تا سطح نلغزد. در مورد دال یا سنگفرش، یک لایه تخمگذار با ضخامت تقریباً پنج سانتی متر از ماسه یا خرده های ریز وجود دارد. بنابراین زمین باید به عمق مربوطه حفر شود. در مسیرهای شن و ماسه، یک پشم محافظ ریشه روی زیرساخت می تواند از رشد علف های هرز جلوگیری کند.سطوح را باید با شیب کمی از دو طرف پهن کرد تا بعداً گودالی در مسیرها باقی نماند.
مسیرهای فرعی و مسیرهای نگهداری
برای مسیرهای فرعی بین تخت ها، عرض 30 تا 40 سانتی متر کافی است. آنها به سادگی این مسیرها را زیر پا می گذارند یا آنها را با مالچ پوست می پوشانند، اما باید بیشتر تجدید شود. توری های پله ای باریک (30.00 یورو در آمازون) ساخته شده از چوب، پلاستیک یا فلز بسیار مفید بوده است. پوشش سنگریزه یا سنگریزه مانند مسیرهای اصلی کمی تلاش بیشتری می خواهد.
نکته
تخت‌های دارای مسیرهای آسفالت‌نشده به‌ویژه از حاشیه تخت کم بهره می‌برند. این تضمین می کند که خاک حاصلخیز در مناطق بستر باقی بماند و علف های هرز کمتر نفوذ کنند.
