یاس بنفش که اصالتاً از جنوب شرقی اروپا می آید، در باغ های متعددی یافت می شود و به ویژه در دوران گلدهی، جشنی واقعی برای چشم هاست. درختچه یا درخت کوچک استوار و غیرمجاز در نظر گرفته می شود و همچنین می تواند بسیار پیر شود. درخت محبوب را می توان در یک ظرف به اندازه کافی بزرگ نیز کشت کرد، به خصوص اگر گونه کوچکی مانند Syringa meyeri (یاس بنفش کوتوله) یا Syringa microphylla (یاس بنفش پاییزی برگ های کوچک) باشد.
پروفایل یاسی چه شکلی است؟
لیلک (سیرینگا) درختچه ای زینتی از خانواده زیتون است و به صورت درختچه یا درخت کوچک رشد می کند. گونه های شناخته شده عبارتند از یاس بنفش معمولی (Syringa vulgaris) و یاس کوتوله (Syringa meyeri). یاس بنفش مکان های آفتابی را ترجیح می دهد، بین ماه های مه و ژوئن شکوفا می شود و خوشه های گل تا 30 سانتی متر در سایه های صورتی، بنفش و سفید تولید می کند.
یاسی بنفش در یک نگاه
- نام گیاه شناسی: Syringa
- جنس: یاسی
- خانواده: Oleaceae
- گونه: تقریباً 30 گونه از جمله Syringa vulgaris (یاس بنفش معمولی)، یاس بنفش سلطنتی یا چینی (Syringa × chinensis)، یاس بنفش کانادایی یا پرستون (Syringa × prestoniae)، یاس کوتوله (Syringa meyeri)
- منبع و توزیع: آسیا و اروپا
- شکل رشد: درختچه مانند یا درخت
- ارتفاع رشد: بسته به گونه بین 200 تا 500 سانتی متر
- مکان: آفتابی تا روشن نیمه سایه
- خاک: نسبتا خشک، آهکی، زهکشی خوب
- گل: چیده شده در خوشه های گل تا 30 سانتی متر
- رنگ گل: سایه های مختلف صورتی و بنفش، سفید
- زمان گلدهی: معمولا بین اردیبهشت تا خرداد بسته به رقم
- برگ: ساده، به ندرت پین‌دار
- کاربرد: درختچه یا درخت زینتی در باغ و پارک، به عنوان گیاه منفرد، به صورت دسته جمعی، پرچین یا (به خصوص انواع کوچک) در گلدان
- مسمومیت: کمی سمی
- سرسختی زمستانی: بله
- خطر گیجی: بودلیا (Buddleja) به دلیل گلهای مشابه، سنجد سیاه (Sambucus nigra) به دلیل نام "یاس بنفش" (که در شمال آلمان برای سنجد نیز استفاده می شود)
ویژگی، گونه و واریته
در باغ‌ها و پارک‌ها معمولاً می‌توانید یاس بنفش معمولی (Syringa vulgaris) را پیدا کنید که از قرن شانزدهم در اروپای مرکزی کشت می‌شود و انواع مختلفی از آن را ارائه می‌دهد. با این حال، تعدادی از گونه های دیگر وجود دارد که به همان زیبایی شکوفا می شوند - و اغلب بوی مشخصی را نیز از خود متصاعد می کنند. یاس بنفش معمولاً به صورت درختچه ای یا درخت کوچک رشد می کند و بسته به گونه و تنوع آن می تواند تا ارتفاع بین 150 تا 600 سانتی متر رشد کند. یاس بنفش با وجود رایحه شیرین و خاص، به ندرت مورد حمله حشرات قرار می گیرد: به دلیل مواد سمی کمی که دارد طعم بسیار تلخی دارد که مخصوصاً در مورد گل ها و شهد آنها صدق می کند.
ربطی به بودلیا یا یاسی پروانه ای ندارد
اگر می‌خواهید برای پروانه‌ها، بامبل‌ها و زنبورهای عسل کار خوبی انجام دهید، بهتر است به‌جای یاس بنفش معمولی که مرتعی محبوب مخصوصاً برای پروانه‌ها است، بودلیا یا یاس پروانه‌ای (Buddleja) بکارید.با وجود همنام بودن و گل های مشابه، گونه ها به یکدیگر نسبتی ندارند.
نکته
در بسیاری از وب‌سایت‌ها و در برخی کتاب‌های آشپزی، می‌توانید دستور العمل‌هایی برای انواع توت‌ها یا گلهای یاس بنفش، به عنوان مثال آب توت یاس بنفش یا چای شکوفه یاس بنفش پیدا کنید، که گفته می‌شود هر دو اثر تب بر دارند. با این حال، اینها توت‌ها یا گلهای یاس بنفش سیرینگا نیستند، بلکه گلهای سنجد سیاه (Sambucus nigra) هستند که اغلب به عنوان "یاسی بنفش" شناخته می‌شود، به ویژه در شمال آلمان - که البته باعث سردرگمی می‌شود.
