شمشاد را می توان تقریباً در هر باغی یافت، اغلب به عنوان پرچین کم یا بلند یا تاپیاری. درخت همیشه سبز و آسان برای بریدن را می توان به انواع شکل ها و شکل های تخیلی برش داد، مدی که از دوره باروک شروع شد.
شمشاد چیست و در کجا بوجود می آید؟
شمشاد درختچه‌ای همیشه سبز از خانواده شمشادها (Buxaceae) است که در بسیاری از باغ‌ها به‌عنوان گیاه پرچین یا تاپیاری یافت می‌شود.انواع محبوب "فاکنر" ، "هرنهاوزن" و "بلاور هاینز" هستند. این گیاه سمی و در اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکای شمالی و جنوبی پراکنده است.
شمشاد در یک نمای کلی آموزنده
- نام گیاه شناسی: Buxus
- نام های محبوب: Buchs, Bux
- خانواده گیاهی: خانواده شمشاد (Buxaceae)
- رویداد: اروپا، آسیا، آفریقا، آمریکای شمالی و جنوبی
- گونه: حدود 30
- مکان: نیمه سایه، آفتاب
- ارتفاع: بسته به گونه و تنوع بین 50 سانتی متر تا 6 متر
- عادت رشد: درختچه یا درخت کوچک
- سن: 500 سال و بیشتر
- شکل ریشه: ریشه های کم عمق، شبکه ریشه متراکم
- همیشه سبز / سبز تابستان: همیشه سبز
- برگ: تخم مرغی شکل به طول بین یک تا ۲.۵ سانتی متر
- گل: نامشخص، فقط در نمونه های قدیمی تر
- زمان گلدهی: اسفند تا اردیبهشت
- میوه ها: میوه های کپسولی سیاه
- مسمومیت: تمام قسمت های گیاه سمی است
- سرسختی زمستان: بالا (به استثنای گونه های غیر بومی)
- استفاده: گیاه پرچین، حاشیه تخت، توپیاری، یک نفره، بونسای
ویژگی، گونه و واریته
به استثنای استرالیا، نیوزلند و قطب شمال و جنوب، گونه های شمشاد تقریباً در همه جای دنیا یافت می شوند. بیشتر حدود 30 گونه از مناطق استوایی و نیمه گرمسیری می آیند. در مقابل، تنها دو گونه بومی اروپا هستند: شمشاد معمولی (Buxus sempervirens) از منطقه مدیترانه می آید و در حدود 2000 سال پیش به عنوان یک گیاه باغی در امپراتوری روم باستان کشت می شد. شمشاد بالئاریک (Buxus balearica) نیز به عنوان یک گیاه کشت شده به بسیاری از باغ‌های منطقه مدیترانه راه پیدا کرد (و هنوز هم می‌یابد). با این حال، در اروپای مرکزی، این گونه بر خلاف شمشاد بوکسوس، شمشاد برگ کوچک یا ژاپنی که از خاور دور می آید، هیچ نقشی ندارد.این بخشی از باغ های سنتی ژاپنی برای قرن ها بوده است، اما مدتی است که به عنوان یک درخت باغ در بین ما محبوب شده است.
انواع محبوب برای باغچه خانه
در این کشور فقط Buxus sempervirens و Buxus microphylla به عنوان گیاهان باغی مرتبط هستند. محبوب ترین انواع عبارتند از:
- 'فاکنر': B. microphylla، شاخ و برگ براق، سبز تیره، پهن تر از بلندتر، نه چندان حساس به بیماری های قارچی
- 'Herrenhausen': B. microphylla، کاملاً کم با برگهای نسبتاً بزرگ، رنگ شاخ و برگ سبز روشن تا زرد، نه چندان حساس به بیماریهای قارچی
- 'Angustifolia': B. sempervirens، شاخ و برگ سبز تیره، ارتفاع تا 90 سانتی متر
- 'Argenteo variegata': B. sempervirens، لبه های برگ زرد طلایی
- 'هینز آبی': B. sempervirens، شاخ و برگ سبز آبی، رشد کم
- 'Globosa': B. sempervirens، رشد طبیعی کروی
- 'Graham Blandy': B. sempervirens، رشد ستونی، تا سه متر ارتفاع، باریک باقی مانده
- Handsworthiens: B. sempervirens، سریع رشد، تا ارتفاع پنج متر
- Marginata: B. sempervirens، شاخ و برگ سبز روشن با لبه زرد
- 'Rotundifolia': B. sempervirens، تا 100 سانتی متر ارتفاع
- 'Suffruticosa': B. sempervirens، شاخ و برگ سبز روشن، تا ارتفاع 50 سانتی متر پایین می ماند
نکته
به ویژه، گونه‌های کم‌رنگ «Blauer Heinz» و «Suffruticosa» که برای مرزها محبوب هستند، در معرض ابتلا به قارچ Cylindrocladium buxicola هستند.
