توده های زمین روی خاکریزها نه تنها در معرض گرانش هستند، بلکه باید در برابر باد و آب و هوا نیز مقاومت کنند. اگر رشد مناسب گیاه وجود نداشته باشد، بستر به مرور زمان حذف خواهد شد. اینجاست که بست مهم است.
برای استحکام بخشیدن به خاکریز از چه چیزی می توان استفاده کرد؟
برای استحکام بخشیدن به یک خاکریز می توانید از دیوارهای حصیری، حصیری، دیوارهای سنگ خشک یا سنگ کاشت استفاده کنید. این روش ها پشتیبانی پایدار، محافظت در برابر فرسایش و امکان کاشت درختان یا سنگ های مناسب را فراهم می کند.
اینجوری میشه یه خاکریز رو محکم کرد:
- جاذبه: به طور سنتی برای تقویت دامنه ها در جنگلداری استفاده می شود
- بید: حفاظت از شیب از فرسایش تا زمانی که بیش از حد رشد کند
- دیوارهای درایستون: کاربردی و از نظر زیست محیطی ارزشمند هستند
- سنگ کاشت: به عنوان محلول دائمی مناسب برای کاشت
جالبها
فاگوت روشی رایج برای ایمن‌سازی خاکریزها و آماده‌سازی دامنه‌ها برای احیای جنگل است. آنها را می توان از چوب مرده یا شاخه های جوانه زده بید، فندق یا توسکا تهیه کرد. در محل مورد نظر به عمق 30 سانتی متر و با فاصله 1.5 متر از هم ترانشه حفر کنید.
چوب های برس را دسته بندی کنید تا قطر فیس ها به 30 سانتی متر و طول آن به سه متر برسد. آنها را در سنگرها قرار دهید، سپس آنها را با خاک بپوشانید. در نهایت پس از هر متر یک چوب چوبی را به داخل زمین بریزید.
حصیره
یکی از قدیمی ترین روش های تثبیت مقدماتی شیب، بافت بید است. شما به شاخه هایی با حداقل طول 180 سانتی متر و چوب های گیاهی 60 سانتی متری نیاز دارید. هر 50 سانتی متر یک چوب چوبی را به داخل زمین بریزید تا پایدار باشد. برگها را از عصا جدا کنید و دور میله ها را ببافید.
خاکریز برای کاشت درختان مقاوم و ترجیحا بومی آماده است. پس از حدود چهار سال، می توانید شبکه عصا را حذف کنید زیرا بوته ها یک شبکه ایمن از ریشه ایجاد کرده اند.
دیوارهای درایستون
از دیدگاه حفاظتی، این روش جالب است زیرا زیستگاهی برای حیوانات و گیاهان فراهم می کند. یک ترانشه به عمق 40 سانتی متر حفر کنید و آن را با شن پر کنید. شن و ماسه ریز دانه به عنوان ماده پرکننده برای تراکم عمل می کنند.
در آخر ماسه ساختمانی را روی پی بپاشید و یک ردیف سنگ صاف قرار دهید.سطوح بالا باید در برابر شیب لایه بندی شوند. در صورت ایجاد درزهای بزرگتر می توانید آنها را با مواد سنگی کوچکتر پر کنید و تاج را بکارید.
نکته
در صورتی که دیوار خشک نباید از 80 سانتی متر بالاتر باشد، می توان آن را بدون ملات ساخت.
سنگ کاشت
بلوک های بتنی از خرده فروشان متخصص در اندازه ها و اشکال مختلف در دسترس هستند. شکل تضمین می کند که آنها می توانند به راحتی و بدون ملات در کنار هم قرار گیرند. با این حال، پایین ترین سطح باید با بتن ایمن شود. فونداسیون نیاز به ترانشه ای به عمق 40 سانتی متر دارد که کمی پهن تر از سنگ های کاشت باشد.
داخل گودال را شن پر کنید و آن را فشرده کنید. به دنبال آن یک لایه بتن ضخیم ده سانتی متری ایجاد می شود که در آن شیارهای طولی برای زهکشی ایجاد می کنید. لایه اول سنگ را مستقیماً در زیر خاک مرطوب قرار دهید. پس از یک دوره خشک شدن، سنگ های باقیمانده را از شیب خارج کنید.
