سرخدار اروپایی (Taxus baccata) درختی همیشه سبز و سازگار است که جمعیت های وحشی آن به طور جدی به دلیل جنگل زدایی در معرض خطر هستند. مخروطی به عنوان یک درخت زینتی در باغ نیز محبوب است، اما آیا به عنوان یک گیاه پرچین نیز مناسب است؟ ما از تجربه خود گزارش می دهیم.
آیا سرخدار گیاه پرچین خوبی است؟
سرخدار به عنوان یک گیاه پرچین ایده آل است زیرا همیشه سبز است، بریدن را تحمل می کند، شکل پذیر است و مراقبت از آن آسان است. در هر دو مکان آفتابی و سایه رشد می کند و مقاوم است.
میتوان سرخدار را به عنوان پرچین کاشت؟
در واقع، درخت سرخدار به عنوان یک گیاه پرچین ایده آل است؛ هر چه باشد، درخت مخروطی با این مزایا امتیاز می گیرد:
- همیشه سبز با سوزن های سبز تیره
- فوق العاده برش دوستانه
- خیلی آسان شکل می‌گیرد، به عنوان مثال. ب به عنوان توپیاری
- در هر دو مکان آفتابی و سایه رونق دارد
- بسیار مقاوم در برابر سایه
- بی نیاز و مراقبت آسان
- سختی
درختان سرخدار قرن هاست که برای باغ های زینتی استفاده می شده است. درختان تاپیاری ساخته شده از درختان سرخدار یا پرچین سرخدار هنوز هم امروزه در کاخ های متعدد و باغ های باروک یافت می شوند. این درخت می تواند بسیار پیر باشد: قدیمی ترین نمونه آلمان بین 1500 تا 2000 سال تخمین زده می شود!
سرخدار به عنوان گیاه پرچین چه مزایا و معایبی دارد؟
فواید متعدد درخت سرخدار قبلا ذکر شده است. سرخدار اروپایی (Taxus baccata) مخصوصاً برای کاشت پرچین ایده آل است، اما رشد آن بسیار کند است و به همین دلیل برای رسیدن به ارتفاع قابل قبول به چند سال زمان نیاز دارد. با این حال سرخدارها با سوزن‌های سبز تیره، شاخه‌های ریز - وقتی مرتباً هرس شوند - و میوه‌های قرمز روشن منظره‌ای جذاب در پاییز هستند.
اما مراقب باشید: تمام قسمت های گیاه مخروطی بسیار سمی است - فقط چند عدد توت برای مسمومیت کشنده کودک کافی است. بنابراین، اگر بچه های کوچک دارید، باید از پرچین سرخدار اجتناب کنید.
کدام درخت سرخدار به عنوان پرچین مناسب است؟
علاوه بر سرخدار اروپایی (Taxus baccata) در ظاهر متفاوت
- سرخدار ستونی: 'Fastigata'، 'Fastigata robusta' با ارتفاع رشد تا 5 متر و عرض رشد باریک
- سرخدار ستونی 'Fastigata Aureomarginata': رشد بلند و باریک با سوزن های زرد طلایی
- 'Renkes Kleiner Grüner': سرخدار کوتوله با ارتفاع رشد تا 80 سانتی متر، ایده آل برای پرچین های کم
Taxus media که یک نژاد دورگه است برای کاشت پرچین نیز مناسب است. این گونه ها به عنوان سرخدار فنجانی نیز شناخته می شوند و ارتفاع آنها تا پنج متر می رسد. نوع کاملاً نر "Hillii" نیز هیچ گونه توت خطرناکی برای کودکان کوچک تولید نمی کند.
سرخدار بهتر است یا توجا؟
پاسخ به این سوال چندان آسان نیست، زیرا ترجیحات شخصی نیز در این امر نقش دارند. به همین دلیل است که ما مهمترین مزایا و معایب جایگزین های سرخدار را در اینجا فهرست می کنیم:
- Thuja: ارزان، سازگار، سریع رشد، همیشه سبز، اما به سرعت خشک می شود و دوباره سبز نمی شود، خاک را تخلیه می کند
- پریوت: برش بسیار آسان است، در بهار گل می دهد، اما بسیار کند رشد می کند
- لورل گیلاس: سریع رشد می کند، بی نیاز، تقریبا در همه جا رشد می کند، اما از نظر اکولوژیکی بی ارزش است
- Cotoneaster: برگهای زیبا براق، شاخه های قرمز در بهار، گل در تابستان
به جای گیاهان همیشه سبز، می توانید پرچین های تابستانی را نیز بکارید، مثلاً از درختان وحشی، درختان گلدار، قرمز یا ممرز یا زرشک.
نکته
به فاصله کاشت توجه کنید
درختان سرخدار نه تنها از نظر ارتفاع - به طور متوسط حدود 20 تا 30 سانتی متر در سال - بلکه از نظر عرض نیز رشد می کنند. بنابراین هنگام کاشت پرچین باید فضای کافی در جلو و پشت گیاهان بگذارید تا رشد کنند. یک پرچین سرخدار به ارتفاع تقریبی دو متر به حدود 90 سانتی متر فضا نیاز دارد. هنگام کاشت باید در هر متر سه درخت سرخدار بکارید.
