رزماری یک ادویه بسیار محبوب است که نه تنها رایحه معطری به غذاهای مدیترانه ای می بخشد. در مقابل، رزماری بسیار متنوع است و طعم گوشت، ماهی و سبزیجات و همچنین غذاهای شیرین و دسرها را می دهد - مربای آلو را با رزماری یا عسل رزماری امتحان کنید، خوشمزه است!
اصلاً رزماری از کجا می آید؟
رزماری در اصل از ماکی های خشک جنوب اروپا می آید و به طور وحشی در شبه جزیره ایبری و همچنین در یونان، ایتالیا و کرواسی رشد می کند.گیاه ادویه همه کاره مکان های آفتابی و گرم را ترجیح می دهد و معمولا به عنوان گیاه گلدانی یا باغی در آلمان کشت می شود.
رزماری مدیترانه ای
رزماری که در اصطلاح آلمانی به دلیل رایحه تندش به عنوان «علف بخور» نیز شناخته می شود، در اصل از ماکی خشک جنوب اروپا می آید. این درختچه که تا دو متر ارتفاع دارد، عمدتاً در شبه جزیره ایبری رشد می کند، اما در یونان، ایتالیا و کرواسی نیز به صورت وحشی رشد می کند. در آلمان، این گیاه به طور کلی به اندازه کشورهای مبدا خود - که در آن برای کاشت پرچین نیز استفاده می شود - سرسبز رشد نمی کند، اما تنها بین 80 تا 100 سانتی متر ارتفاع دارد. درست مانند کشورهای مدیترانه‌ای مبدا، رزماری به مکانی آفتابی و گرم در اینجا نیاز دارد، اگرچه فقط در زمستان بسیار مقاوم است. بنابراین کشت در گلدان به خصوص در مناطق سردسیر آلمان توصیه می شود.
رزماری در زمان های قدیم شناخته شده بود
مشخص نیست اسم رزماری از کجا آمده است. برخی از کارشناسان بر این باورند که این نام از کلمات لاتین "ros" برای "شنم" و "مارینوس" (برای: "تعلق به دریا") گرفته شده است. رزماری در آلمانی به معنای چیزی شبیه شبنم دریا است. از سوی دیگر، زبان شناسان دیگر، نام این گیاه را به یونانی "rhops myrinos" می رسانند که به نوبه خود به معنای "بوته معطر" است. اما آنچه مسلم است این است که هزاران سال است که از این گیاه در آشپزی و به عنوان یک گیاه دارویی استفاده می شود. نام آلمانی "Brautkraut" بازمانده ای از یونان باستان است، زمانی که رزماری هنوز به الهه عشق آفرودیت تقدیم می شد. در آلمان، این گیاه سرانجام در اواخر قرون وسطی پس از اینکه توسط راهبان سرگردان بندیکتین از ایتالیا به کوه های آلپ منتقل شد، راه خود را به باغ های صومعه پیدا کرد. پاراسلسوس، پزشک مشهور اوایل دوره مدرن، استفاده دارویی از رزماری را به ویژه برای نقرس و روماتیسم توصیه کرد.
نکته و ترفند
یک دستور العمل برای یک پخش بسیار خوشمزه: مربای تهیه شده از آلو، آلو میرابل یا انگور سفید طعم بسیار شدیدی دارد و با کمی (!) رزماری آسیاب شده چاشنی شده است. این مخلوط نه تنها روی نان، بلکه با گوشت شکار هم طعم بسیار خوبی دارد.
