گل مغربی، گیاهی چند ساله گلدار که ارتفاع آن تا 60 سانتی متر می رسد، با گل های عمدتاً زرد روشن خود، تخت های چند ساله رنگارنگ و حاشیه های بسیاری را تزئین می کند. با این حال، گیاه سنتی باغ کلبه نه تنها به عنوان یک گیاه زینتی استفاده می شود، بلکه می توان آن را به عنوان سبزی نیز مصرف کرد. این گیاه به خصوص دانه و گل آن در پزشکی نیز کاربرد دارد.
آیا گل پامچال سمی هستند؟
گل پامچال برای انسان و حیوانات سمی نیست. می توان از آن به عنوان غذا و دارو استفاده کرد، به عنوان مثال به عنوان افزودنی به سالاد، سبزیجات و یا برای رفع مشکلات پوستی و بیماری های تنفسی.
گل پامچال برای انسان و حیوان سمی نیست
هرکسی که در اینترنت به دنبال اطلاعاتی در مورد سمیت گل مغربی باشد، در نهایت بسیار گیج می شود. اطلاعات به اندازه کافی ظاهر می شود که گیاه سمی است و بنابراین خوراکی نیست. شما می توانید با خیال راحت چنین ادعاهایی را فراموش کنید زیرا آنها به سادگی نادرست هستند. کاملاً برعکس: برگ‌ها، ریشه‌ها و گل‌های گل پامچال برای قرن‌ها به‌عنوان غذا مصرف می‌شدند - این رسم در دهه‌های اخیر تا حدودی فراموش شده است. این گیاه به همان اندازه برای حیوانات سمی است که برای انسان - کاملاً برعکس، همانطور که خوکچه هندی، خرگوش و غیره دوست دارند برگهای خوشمزه را نیش بزنند.
گل پامچال به عنوان غذا
ریشه گوشتی گل مغربی را به دلیل رنگ مایل به قرمز، قبلاً «ریشه ژامبون» می نامیدند. در آب گوشت پخته می شد و به عنوان سالاد با سرکه و روغن و یا به عنوان سبزی مانند سالسیفا استفاده می شد.برگ های جوان به عنوان افزودنی سالاد یا پخته شده به عنوان اسفناج مناسب هستند، گل ها و جوانه های گل تزئینی فوق العاده و خوراکی ایجاد می کنند.
گل پامچال در پزشکی
به خصوص دانه های گل پامچال حاوی مقدار زیادی اسید گاما لینولئیک هستند و بنابراین در روغن فشرده می شوند و برای مشکلات پوستی استفاده می شوند. روغن گل پامچال اغلب برای نورودرماتیت استفاده می شود. از گل ها می توان برای تهیه دم کرده یا شربتی استفاده کرد که سرفه و سایر بیماری های جزئی تنفسی را تسکین می دهد.
نکته
دانه های گل پامچال که در تابه بدون چربی برشته شده اند نیز در موسلی طعم بسیار خوشمزه ای دارند.
