در تابستان با یاس بنفش پروانه ای در خاکریزهای ساحلی، در محوطه کارخانه های متروکه یا در امتداد خطوط راه آهن خلوت مواجه می شویم. زیباترین گونه های آن در پارک ها و باغ های زینتی به نمایش گذاشته شده است. فراوانی آن به درستی این سوال را مطرح می کند که بوته پروانه تا چه حد برای انسان و حیوانات سمی است. پاسخ را اینجا بخوانید.
پروانه یاس بنفش سمی است؟
یاس بنفش پروانه ای (Buddleja davidii) برای انسان و حیوانات به خصوص در برگ ها و دانه ها کمی سمی است.گلیکوزیدهای حاوی Catapol، Aucubin و ساپونین های مختلف می توانند علائم خفیف تا متوسط مسمومیت را به خصوص در کودکان و حیوانات خانگی ایجاد کنند.
کمی سمی برای انسان و حیوانات
بوته پروانه با رایحه اغواکننده خود از دور در دوران گلدهی خود خبر می دهد. اگر عطر را دنبال کنید، با درختی گلدار به قد 300 سانتی متر با خوشه های بزرگ، بنفش یا سفید مواجه می شوید. Buddleja davidii نام خود را مدیون جاذبه‌ای است که گل‌های غنی از شهد آن روی پروانه‌ها دارند. ظاهر باشکوه، البته، مواد سمی زیر را رد می کند:
- گلیکوزیدهای کاتاپول و اوکوبین
- انواع ساپونین
این مواد بعد از مصرف عمدی یا غیرعمدی علائم خفیف تا متوسط مسمومیت را ایجاد می کنند.بیشترین غلظت در برگ و دانه است. کودکان و حیوانات خانگی در درجه اول در معرض خطر هستند. بنابراین، کودکان کوچک را در نزدیکی یاس پروانه ای بدون مراقبت رها نکنید. از برگ ها به عنوان غذای سبز برای خرگوش و خوکچه هندی استفاده نکنید.
بریده ها را در مراتع نیندازید
از آنجایی که یک بوته پروانه در بهار تا 20 سانتی متر بریده می شود، همیشه مقدار زیادی بریده وجود دارد. لطفا پسماندها را در چراگاه گاو یا اسب رها نکنید. اگر حیوانات مقدار زیادی برگ و دانه بخورند، علائم مسمومیت اجتناب ناپذیر است. بریده ها را فقط در صورتی باید روی کمپوست گذاشت که هیچ حیوانی نتواند آنها را بخورد.
نکته
محتوای کمی سمی دانه ها دلیل دیگری برای تمیز کردن هر چه سریعتر گل های پژمرده بوته پروانه است. به این ترتیب از رشد میوه های کپسولی سمی و انتشار تهاجمی از طریق خودکاشتی در یک عمل جلوگیری می کنید.
