طبق یک افسانه یونانی که هزاران سال قدمت دارد، سنبل های رنگارنگ از خون مرد جوان زیبای هیاکینتوس که به طور تصادفی توسط خدای آپولو کشته شد، به وجود آمدند. شکوفه‌های بهاری هنوز هم مردم را مجذوب خود می‌کند، زیرا شکوه آن در رنگ‌های روشن متعدد دیده می‌شود. خوشبختانه گلهای پیازدار کاشت و مراقبت از آنها آسان است. نکات موجود در مقاله زیر به شما می گوید که باید به چه نکاتی توجه کنید.
سنبل باغی چه ویژگی هایی دارد؟
سنبل‌های باغی که با نام Hyacinthus orientalis نیز شناخته می‌شوند، شکوفه‌های رنگارنگ بهاری با خوشه‌های بسیار معطر از گلهای زنگوله‌ای هستند. آنها یک مکان آفتابی، خاک سست را ترجیح می دهند و می توانند در باغ و همچنین در گلدان کشت شوند. پیاز سنبل مقاوم و چند ساله است.
منشا و توزیع
سنبل‌های باغی ما البته گیاه هیاسینتوس اصلی نیستند، بلکه گونه‌های هیبریدی هستند که عمدتاً از گونه‌های وحشی Hyacinthus orientalis پدید آمده‌اند. این گیاه در اصل از منطقه مدیترانه می آید و عمدتاً در سوریه، ترکیه و لبنان بر روی بسترهای صخره ای، بایر و در ارتفاعات کوهستانی تا 2000 متر رشد می کند.
اولین گیاهان در اوایل قرن شانزدهم به اروپا رسیدند و به سرعت به خصوص در محافل اشرافی بسیار محبوب شدند. از طریق پرورش و انتخاب، تعداد زیادی واریته جدید در رنگ های مختلف تنها در عرض 100 سال ایجاد شد.
استفاده
سنبل‌ها از اوایل ژانویه در فروشگاه‌ها موجود می‌شوند، گلها سپس در شیشه‌ها یا گلدان‌های مخصوص کاشته می‌شوند و به محض خرید شروع به شکوفه دادن می‌کنند.
پیازها علاوه بر نگهداری در گلدان، اغلب در باغچه کاشته می‌شوند، جایی که گلدهی زودهنگام آنها را به یکی از اولین نشانه‌های بهار تبدیل می‌کند.
ظاهر و رشد
سنبل ها بسته به تنوع بین ۱۵ تا ۳۰ سانتی متر رشد می کنند. مانند همه گلهای پیازدار، آنها یک فصل رشد کوتاه دارند که در طی آن اولین نوک برگها در اوایل فوریه قابل مشاهده است. یک دسته از برگها از این تشکیل می شود که به نوبه خود ساقه قوی گل را در بر می گیرد. این گیاه در تیرماه کم رنگ شده و در حال آماده شدن برای زمستان گذرانی است.
پیاز سنبل چند ساله است و هر سال جوانه می زند. آنها از مقیاس های فردی تشکیل شده اند که مواد مغذی را تامین و ذخیره می کنند.پیاز به طور مداوم فلس های جدیدی را از داخل تشکیل می دهد، در حالی که فلس های بیرونی انرژی لازم برای جوانه زدن و گلدهی را فراهم می کنند. برای اینکه بتوانید هر سال گل های سنبل را تحسین کنید، گیاهان باید در طول فصل رشد انرژی بیشتری نسبت به نیاز واقعی برای شکوفه ذخیره کنند. تنها در این صورت است که می تواند مقیاس های جدید تشکیل شود. از طرفی پیاز در صورت ناکافی بودن مواد مغذی و آب جمع می شود.
برگ
سنبل ها بین چهار تا هفت برگ نواری شکل و پایه تشکیل می دهند که می تواند تا 30 سانتی متر طول و دو سانتی متر عرض داشته باشد. آنها به رنگ سبز روشن و تازه می درخشند و ساقه گل را می پوشانند که کمی دیرتر ظاهر می شود.
زمان گلدهی و گلدهی
ساقه گل معمولاً همراه با برگهای رزت مانند جوانه می زند. ساقه ضخیم و گوشتی آن تا 30 سانتی‌متر بلند می‌شود و گلهای ناقوس‌مانند زیادی دارد که به‌صورت نژادی چیده شده‌اند.به عنوان یک قاعده، از هر پیاز فقط یک ساقه گل ایجاد می شود، اما به ندرت می تواند دو عدد باشد. تعداد گلهای منفرد روی سنبل و بزرگی آن به تنوع، اندازه پیاز و محل و شرایط مراقبت بستگی دارد.
گلهای سنبل با رایحه بسیار شدید را می توان از آوریل تا مه تحسین کرد و طیف رنگی بسیار گسترده ای دارد: سایه های سفید، قرمز، صورتی و نارنجی، بنفش و حتی آبی موجود است. انواع دوگل و چند رنگ نیز وجود دارد.
گلهای منفرد از سه گلبرگ و سه کاسبرگ تشکیل شده است که با هم رشد می کنند و اکثراً همرنگ هستند.
میوه
از آنجایی که سنبل ها باید پس از گلدهی به منظور حفظ ذخایر پیاز قطع شوند، گل به ندرت میوه می دهد.
اما اگر ساقه گلی را از دست داده اید می توانید از دانه هایی که در آن رسیده اند برای کاشت استفاده کنید.سنبل ها آنژیوسپروم هایی هستند که دانه های آنها باید بلافاصله پس از پوسیدگی میوه رسیده کاشته شود. آنها نباید خشک شوند، زیرا این باعث می شود که توانایی جوانه زنی خود را از دست بدهند.
در طبیعت، مورچه ها دانه ها را حمل می کنند تا در محیط تاریک و گرم سوراخ مورچه جوانه بزنند. با این حال، زمان بسیار زیادی برای رسیدن به آنجا نیاز است زیرا دانه ها ابتدا باید در طول ماه های تابستان یک فاز گرم و سپس یک طبقه بندی سرد را در زمستان طی کنند. تنها در این صورت است که مهار جوانه زنی شکسته می شود و بذرها جوانه می زنند. با این حال، شما باید بین سه تا پنج سال صبر کنید تا اولین گلدهی رخ دهد.
آیا سنبل باغی سمی است؟
سنبل حاوی اگزالات کلسیم و سایر سموم است که می تواند باعث تحریک پوست شود. هرکسی که مرتباً با پیاز و گل کار می کند ممکن است به اصطلاح به گال سنبل مبتلا شود. این با قرمزی، چروک و خارش ظاهر می شود، اما می تواند منجر به التهاب شدید نیز شود.پیاز و سایر قسمت های گیاه را نباید مصرف کرد زیرا باعث مشکلات معده و روده از جمله استفراغ و اسهال می شود.
علاوه بر این، این گیاه برای حیوانات سمی است: گربه، سگ، اسب و همچنین جوندگان (خوکچه هندی، همستر، خرگوش) و پرندگان ممکن است با خوردن پوست گیاه و پیاز علائم کم و بیش شدید مسمومیت را تجربه کنند. از آنجایی که سموم غشاهای مخاطی را تحریک می کنند، معمولاً افزایش بزاق و مشکل در بلع، از جمله گرفتگی عضلات، استفراغ و اسهال رخ می دهد.
کدام مکان مناسب است؟
گلهای پیاز مکان گرم و آفتابی را ترجیح می دهند. این باید از تأثیرات آب و هوایی مانند سرما و باران محافظت شود. می توانید سنبل را در بستر باغچه و همچنین در گلدان یا دیگر گلدان های بالکن یا تراس پرورش دهید.
طبقه
سنبل‌ها خاک سست، معدنی یا غنی از هوموس را دوست دارند، اما نباید خیلی مرطوب باشند.زهکشی خوب مهم است تا پیازها در محیط مرطوب شروع به پوسیدگی نکنند. برای این کار می توانید به عنوان مثال یک لایه ماسه به ضخامت حدود پنج سانتی متر به زمین زیر لامپ ها اضافه کنید که باعث می شود رطوبت بیش از حد به سرعت از بین برود.
فرهنگ گلدان
شکوفه بهاره را می توان به راحتی در گلدان های کوچک کشت کرد و یا به صورت دسته جمعی در گلدان های بزرگتر کاشت، البته باید به طور منظم به گیاهان آب رسانی کرد. پیاز نباید خشک شود، اما نباید خیلی مرطوب باشد. آب اضافی نباید در گلدان یا نعلبکی باقی بماند، بلکه باید بلافاصله پس از آبیاری حذف شود. اگر ریشه سنبل برای مدت طولانی در آب بنشیند، پوسیده می شود و بقیه گیاهان نیز پوسیده می شوند. خاک گلدان معمولی و تجاری به عنوان بستر مناسب است که می توانید آن را با کمی ماسه درشت مخلوط کنید.
ساقه گل مصرف شده را قطع کنید. با این حال برگها را تا زمانی که زرد شده و کاملا خشک شوند، بگذارید بماند.حالا گلدان ها را با پیازها در یک اتاق خنک و تاریک مانند زیرزمین قرار دهید و بگذارید تا بهار آینده در آنجا زمستان گذرانی کنند.
فرهنگ در لیوان
سنبل از حدود 100 سال پیش در کوزه های مخصوص با کف پیازی و رویه خمیده کشت می شد. در چنین لیوان سنبلی فقط قسمت پایینی آن را با آب پر می کنید؛ خاک لازم نیست. پیاز در کاسه بالایی قرار دارد و رطوبت کافی را بدون تماس مستقیم با آب دریافت می کند. پیاز داخل لیوان آب باید حدود دو تا سه ماه تاریک و خنک بماند و در این مدت هر روز آب تازه اضافه کنید. فقط زمانی که ساقه‌ها و برگهای گل ظاهر می‌شوند، شیشه را روی طاقچه قرار می‌دهید.
عیب این روش اما این است که پیاز سنبل به دلیل عدم کوددهی نمی تواند مواد مغذی را ذخیره کند و به همین دلیل پس از گلدهی فرو می ریزد و دیگر قابل استفاده نیست.
کاشت صحیح سنبل باغی
ابتدا یک گودال کاشت حفر کنید که عمق آن باید حدود دو برابر ارتفاع پیاز باشد. با این حال، حداقل عمق ده سانتی متر است. اگر خاک سنگین است، یک لایه ماسه به پایین سوراخ اضافه کنید تا به عنوان زهکشی استفاده شود. مواد حفاری شده را با یک مشت کمپوست خوب مخلوط کنید و در نهایت پیاز را در سوراخ قرار دهید. سمت پهن باید به سمت پایین و سمت باریکتر باید به سمت بالا باشد. حالا خاک را داخل چاله کاشت پر کنید و آن را به آرامی فشار دهید. با چوب بامبو یا چیزی مشابه آن نقطه را مشخص کنید تا در بهار به طور اتفاقی روی آن چیزی نکارید و یا حتی زمین را کند نکنید.
بهترین زمان برای کاشت چه زمانی است؟
پیازهای سنبل را باید بین مهر تا آبان در روز معتدل و خشک در بستر باغچه کاشت.
فاصله کاشت صحیح
باید حداقل 15 سانتی متر از گیاه همسایه فاصله داشته باشد.
آبیاری سنبل باغ
سنبل های تازه کاشته شده در گلدان به آب کمی نیاز دارند و بنابراین نباید بیش از حد آبیاری شوند. فقط پس از جوانه زدن نیاز به آب کمی افزایش می یابد. زمان مناسب برای آبیاری مجدد زمانی است که بستر گیاه روی سطح خشک شده باشد. هرگز به طور مستقیم روی پیاز نریزید، فقط اطراف آن را.
پیازهای سنبل کاشته شده در باغ، به هیچ وجه نیازی به آبیاری ندارند، زیرا خاک معمولاً در فصل بهار به اندازه کافی مرطوب است.
کوددهی مناسب سنبل باغی
سنبل های کاشته شده را باید در اوایل بهار با کمی کمپوست کود دهید و در صورت امکان نمونه های گلدانی را در بستر تازه قرار دهید.
قطع سنبل باغچه به درستی
ساقه گل گوشتی را باید پس از گلدهی جدا کرد تا از ذخایر مواد مغذی پیاز محافظت شود.با این حال، بلافاصله برگ ها را جدا نکنید، بلکه صبر کنید تا زرد و خشک شوند. پیاز گل هنوز مواد مغذی موجود در آن را استخراج می کند، به همین دلیل است که قطع کردن زودهنگام آن نامطلوب است.
تابستان گذرانی / زمستان گذرانی
از آنجایی که مرحله رویشی سنبل در ماه ژوئیه به پایان می رسد، پس از محو شدن پیاز به سادگی رها کنید. نمونه های کاشته شده به سادگی می توانند در زمین باقی بمانند و در پاییز با شاخه های صنوبر و صنوبر یا لایه ای ضخیم از برگ پوشیده می شوند. با این حال، این لایه محافظ باید دوباره از فوریه / مارس حذف شود زیرا گل ها در اوایل سال جوانه می زنند. از طرف دیگر، پیازها را در تابستان حفر کنید، آنها را خنک، خشک و تاریک نگه دارید و در پاییز دوباره در زمین بگذارید. پیاز سنبل تا زمانی که در گلدان رشد نکند کاملاً مقاوم هستند.
تکثیر سنبل باغی
حذف پیازهای مصرف شده سنبل در تابستان یک مزیت بزرگ دارد: به این ترتیب می توانید پیازهای پرورشی را برای تکثیر جدا کنید.برای رشد این گلها، گلها به مکان و شرایط مراقبتی مناسب به شکل آب کافی و تامین متعادل مواد مغذی نیاز دارند. می توانید قبل از کاشت در پاییز، با ایجاد برش های متقاطع عمیق در پایه پیاز، پیازهای مادر را تشویق به تقسیم بندی کنید.
پیازهای کوچک را جداگانه در پاییز بکارید. گل هایی که از آن می رویند در ابتدا کوچک و کم خواهند بود، اما پس از حدود دو تا سه سال به اندازه گیاه مادری شکوفا می شوند. اتفاقاً برداشتن پیاز مولد نه تنها برای تکثیر مفید است، بلکه برای پیاز مادر نیز فوایدی دارد: با آموزش دختران از بسیاری از مواد مغذی محروم می‌شود.
چگونه درست پیوند بزنم؟
کاشت در محل جدید بسیار آسان است: تنها کاری که باید انجام دهید این است که پیازها را بیرون بیاورید و در پاییز در محل جدیدشان بکارید.
بیماری ها و آفات
همانند سایر گلهای پیازدار، سنبل ها نیز توسط آفات ساکن خاک مانند حشرات مورد تهدید قرار می گیرند. در بالای زمین، حلزون ها و حشرات مکنده مانند شته ها به ویژه می توانند طعم شاخ و برگ آبدار را بچشند.
وقتی صحبت از بیماری ها می شود، عفونت های قارچی اصلی ترین مواردی هستند که در هنگام جوانه زدن در بهار ظاهر می شوند. کپک خاکستری ناشی از قارچ بوتریتیس بسیار شایع است و به صورت لکه های قهوه ای روی ساقه ها و برگ ها قابل مشاهده است. برای جلوگیری از عفونت، گیاهان آلوده باید فورا حذف شوند.
مکانی را انتخاب کنید که خیلی مرطوب و هوا نباشد تا از همان ابتدا از بیماری های قارچی جلوگیری کنید.
نکته
در باغ باید خوشه‌های گل سنگین را با چوب چوبی یا چیزی شبیه به آن نگه دارید، در غیر این صورت به خصوص پس از بارندگی طولانی تمایل به خم شدن دارند.
گونه و گونه
بیش از 200 گونه مختلف سنبل باغی در درجه اول بر اساس رنگ گل آنها تقسیم می شوند. انواع سفید، آبی، بنفش، صورتی، نارنجی و قرمز وجود دارد که سایه های بنفش و آبی رایج ترین هستند. گونه های «ژاکت آبی» (گل های آبی)، «کارنگی» با گل سفید و «فوندانت» با گل های صورتی دلربا بسیار محبوب هستند. از سوی دیگر، «وودستاک» گل‌دار بنفش مایل به قرمز، یکی از گونه‌های کمیاب‌تر است و بنابراین به‌ویژه چشم‌نواز است.
واریته‌هایی مانند «کریستال پالاس» و «ژنرال کوهلر»، از سوی دیگر، دارای گلهای آبی و دوتایی متراکم هستند، در حالی که شکوه سفید «کریستال برف» یادآور دانه‌های برف نرم است. «شاهزاده عشق» دارای گلهای صورتی استثنایی است، «هولی هاک» با گلهای زیبای دوتایی و قرمز قوی خود را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همچنین انواع بسیار کمیاب با واریته های زرد رنگ مانند 'Gipsy Queen' و 'Odysseus' وجود دارد.
واریته های مختلف گل آذین بسیار متفاوتی ایجاد می کنند.برخی با خوشه های بسیار متراکم و بزرگ گل ها را تحت تأثیر قرار می دهند، برخی دیگر شل تر و ظریف تر هستند. گونه های به اصطلاح "Multiflora" که همیشه در هر پیاز چندین شاخه گل تولید می کنند نیز چشم نوازی جالبی هستند. برای مثال، آبی «آناستازیا» و صورتی «آزاد استایلر» از جمله این موارد است. سنبل های چند فلورا معمولاً با گل آذین های شلی شکوفا می شوند که تراکم کمتری با گل های منفرد پوشانده شده است.
