رودودندرون ها به مرور زمان فضای زیادی را اشغال می کنند. اگر خیلی بزرگ شده باشند به راحتی جابجا می شوند. باید به آمادگی درست توجه کرد و لوکیشن جدید را به خوبی آماده کرد.
چگونه یک رودودندرون را بیرون بیاوریم و حرکت دهیم؟
برای کندن یک رودودندرون ابتدا باید شاخه ها را ببندید یا با کیسه جوت از آنها محافظت کنید. سپس یک گلوله ریشه که حدوداً سه چهارم ارتفاع گیاه است را بیرون بیاورید.محل جدید را با حفر چاله، بهبود خاک و کاشت گیاه آماده کنید. سپس خاک را آبیاری کرده و اطراف پایه تنه را مالچ پاشی کنید.
حقایق جالب
رودودندرون در پاییز پیوند می زند. در این مرحله، درختان زمان کافی برای رشد ریشه های مکش قبل از اولین یخبندان دارند. اگر این تاریخ را از دست دادید، می توانید گیاهان گلدار را در ماه آوریل نیز پیوند بزنید. مهم این است که برگها هنوز شروع به جوانه زدن نکرده اند.
تغییر موقعیت – تا چه اندازه؟
رودودندرون ها گیاهانی با ریشه کم عمق هستند که یک گلوله ریشه فشرده ایجاد می کنند. آنها ریشه اصلی قوی ندارند و به همین دلیل به راحتی قابل حفاری هستند. شما می توانید نمونه های قد یک متری را به همان راحتی گیاهان سه متری به مکان دیگری پیوند بزنید.
رویه
برای اینکه در حین حمل و نقل شاخه ها نشکند آنها را با نخ ببندید.از طرف دیگر، می توانید یک کیسه جوت را روی بوته های کوچکتر قرار دهید تا از آنها محافظت کنید. یک گلوله ریشه به اندازه کافی بزرگ که عرض آن تقریباً سه چهارم ارتفاع گیاه است را ببرید.
اندازه سوراخ
در محل مورد نظر گودالی دو برابر عرض عدل حفر کنید. سوراخ فقط باید به اندازه کافی عمیق باشد تا رودودندرون بعداً در همان سطح خاک قبلی بنشیند. در حالت ایده آل، باید گلوله خاک را کمی بالاتر قرار دهید تا قسمت بالایی آن کمی از خاک بیرون بزند. این تضمین می کند که سیستم ریشه اکسیژن کافی دریافت می کند.
طبقه
بهبود بستر باعث ایجاد شرایط بهینه برای رشد خوب گیاه زینتی در محل جدید می شود. ریشه ها غرقابی را دوست ندارند و نیاز به مواد مغذی خوبی دارند. یک محیط کمی اسیدی به همان اندازه مهم است.
شرایط ایده آل:
- مقدار pH: بین 5.0 تا 6.0
- سازه: زهکشی ساخته شده از ماسه یا شن
- کوددهی: هوموس برگ و کمپوست پوست تامین کننده مواد مغذی است
نکته
باغبان دوست دارند برای بهبود مکان جدید از کود گاوی به خوبی تجزیه شده استفاده کنند.
پیگیری
بعد از نشاء، بستر را با پا محکم کنید و خاک را آبیاری کنید. تراشه های شاخ به عنوان منبع نیتروژن طولانی مدت عمل می کنند. زیر خاک اطراف پایه تنه را با حدود پنج سانتی متر هوموس یا مالچ پوست بپوشانید تا از خشک شدن سریع خاک جلوگیری کنید.
