باغبانان سرگرمی مشکل را می دانند: جایی که یک چمنزار گل رنگارنگ برنامه ریزی شده بود، علف های خسته کننده حرف اول را می زنند. هرکسی که شکست در سبز یکنواخت را بپذیرد، هنوز رگبار را نمی شناسد. نگاهی به نیمرخ، کاشت و مراقبت نشان می دهد که گیاه وحشی چگونه در علفزارهای گلدار مفید است. در اینجا می توانید دریابید که چگونه کاشت جغجغه در مناطق سرسبز راه را برای گل های رنگارنگ و زنبورهای شاداب باز می کند.
گلدان جغجغه چیست و چگونه آن را کاشت؟
گل وحشی یک گل وحشی یک ساله است که به عنوان یک نیمه انگل، برای دریافت مواد مغذی و آب به گیاهان دیگر ضربه می زند. دارای گلهای زرد لیمویی است، به ارتفاع 10 تا 80 سانتی متر رشد می کند و مکان های آفتابی را ترجیح می دهد. کاشت در فصل پاییز در مناطق سبز موجود انجام می شود.
پروفایل
- نام علمی: Rhinanthus
- خانواده: خانواده جاروک (Orobanchaceae)
- جنس: جغجغه با 50 گونه
- عادت رشد:علفی
- ارتفاع رشد: 10 تا 80 سانتی متر
- برگ: روبه‌رو، بی‌صدا، بیضی شکل
- گل: خانواده نعنا
- رنگ گل:زرد لیمویی
- میوه: میوه کپسولی
- دانه: بالدار، دیسکی شکل
- مسمومیت: سمی
- ریشه: ریشه با هاستوریا
دانه
دانه های بالدار بی سر و صدا راهی سفر نمی شوند. یک نفس باد کافی است و دانه های سبک 5 میلی متری کوچک و 3 میلی گرمی با خوشحالی در میوه کپسولی در حال رسیدن به صدا در می آیند. جغجغه نام خود را مدیون این عملکرد آکوستیک است.
بلوم
گل جغجغه با شکل گلش خودنمایی می کند. بر خلاف سایر خانواده نعناع، لب های گل آن محکم بسته است. مصرف کنندگان بالقوه شهد ابتدا باید گل را باز کرده و داخل آن بخزند. فقط حشرات قوی با تنه های بلند مانند زنبورها، زنبورهای وحشی و برخی پروانه ها می توانند به شهد وسوسه انگیز دسترسی پیدا کنند. نمای کلی زیر ویژگی های بیشتر گل جغجغه ای را خلاصه می کند:
- گل آذین: خوشه های خوشه مانند
- شکل گل: کلاه ایمنی شکل، لب بالایی خمیده، لب پایینی سه پر
- بچه: چهار برچه، پنهان در زیر لب بالا
- ویژگی ویژه: براکت های برگ مانند و مثلثی شکل زیر هر گل
شش تا دوازده جفت برگ درج شده و بی‌پایان برای رشد گونه‌های بومی مار زنگی معمولی است. اینها در امتداد محور ساقه بین گل آذین و شاخه آنها قرار می گیرند.
مسمومیت
قارغه یکی از گونه های گیاهی سمی است. برگ ها، گل ها، دانه ها و ریشه ها خوراکی نیستند. دلیل انتساب گلیکوزیدهای ایریدوئید مانند اوکوبین و رینانتین هستند. 50 خانواده گیاهی بومی از این سموم برای دفع شکارچیان خود استفاده می کنند. طعم بسیار تلخ مردم و حیوانات را از مصرف بیشتر هشدار می دهد. هرکس این هشدار را نادیده بگیرد با مشکلات طاقت‌فرسا معده و روده و همچنین حالت تهوع شدید مجازات می‌شود.
ایریدوئیدها همچنین در برابر بیماری ها و عفونت های قارچی جغجغه بازو می کنند. در زمان های قدیم گفته می شد که ترکیبات آنتی باکتریال دارای اثرات شفابخش خاصی در برابر سرفه های خشک، آسم و انواع التهابات هستند.شستشو با جوشانده جغجغه به عنوان یک درمان خانگی در برابر شپش و مشکلات چشمی عمل می کند. با توجه به عوارض جانبی سمی، خانواده جاروکش جایگاه خود را به عنوان یک گیاه دارویی از دست داده است.
ریشه
گونه‌های جغجغه‌دار به‌عنوان نیمه انگل رشد می‌کنند. گلهای وحشی علفی و یکساله فقط یک سیستم ریشه کوتاه را تشکیل می‌دهند. ریشه های ابتدایی اندام های مکنده خاصی به نام هاستوریا را حمل می کنند. با کمک این اندام های مکنده، مارهای زنگی به سیستم ریشه گیاهان میزبان خود ضربه می زنند تا مواد مغذی و آب را از آنها استخراج کنند. برخلاف انگل کامل، مانند جاروک واقعی (Orobanche)، یک مار زنگی به عنوان یک نیمه انگل دارای برگ سبز خود گیاه (کلروفیل) برای فتوسنتز مستقل از میزبان است.
در کشاورزی از گلدان های جغجغه ای استقبال نمی شود و علف هرز محسوب می شود. گاوها، گوسفندها و بزها با طعم تلخش از خانواده جاروبورت دوری می کنند.دزد شیر در میان مردم مورد سرزنش قرار می گیرد، زیرا او به عنوان یک نیمه انگل، مواد مغذی را از علف های سرسبز مرتع گاو می رباید. از سوی دیگر، باغبانان سرگرمی که به طبیعت نزدیک هستند، از گونه‌های جغجغه‌ای به‌عنوان پلیس چمن سبز-زرد در علفزار گل‌ها قدردانی می‌کنند. گلدان های جغجغه بخش مهمی از مراتع زنبور عسل هستند.
گونه
جنس جغجغه با حدود 50 گونه در نیمکره شمالی نشان داده می شود. برخی از زیباترین گونه ها در اقیانوس اوراسیا ساکن هستند. گلهای وحشی بومی مراتع فنس آلمان، علفزارهای نیمه خشک، مزارع غلات، جنگل‌ها و خاکهای رسی فقیر از مواد مغذی هستند و تا ردیف درختان در کوه‌ها بالا می‌روند. جدول زیر شما را با گونه‌های گلدان محلی با جزئیات بیشتری آشنا می‌کند:
| گونه های جغجغه ای | جغجغه بزرگ | جغجغه کوچولو | جغجغه پشمالو | عناب جغجغه |
|---|---|---|---|---|
| نام گیاه شناسی | Rhinanthus angustifolius | Rhinanthus Minor | Rhinanthus alectorolophus | Rhinanthus glacialis |
| قد رشد | 50 تا 80 سانتی متر | 10 تا 50 سانتی متر | 10 تا 80 سانتی متر | 10 تا 50 سانتی متر |
| زمان گلدهی | مه تا آگوست | مه تا سپتامبر | مه تا سپتامبر | خرداد تا شهریور |
| ویژگی ویژه | ساقه سیاه چین | گل تاج اره‌ای مایل به آبی | کاسه گل پشمالو | گل آذین با ریشک های بلند |
| سپرده های اصلی | آلمان شمالی | سراسر کشور | آلمان مرکزی و جنوبی | هرز، آلپ جنوبی |
در سال 2005، Great Rattlepot به عنوان گل سال انتخاب شد. بنیاد هامبورگ برای حفاظت از گیاهان در معرض خطر توجه را به این واقعیت جلب می کند که گل های وحشی در آلمان در معرض خطر انقراض هستند.
گردشگری
Rattlepot حساس نیست
گونه‌های گل‌جوش از گیاهان میزبان متعددی استفاده می‌کنند. نیمه انگل ها ترجیح می دهند به دنبال تماس نزدیک با علف های شیرین باشند. حبوبات نیز به عنوان منبع مواد مغذی و آب نادیده گرفته نمی شوند. گلدان جغجغه ای اندازه هاستوریا خود را با میزبان خود تطبیق می دهد. اندام های کاشت روی فسکیوی قرمز (Festuca rubra) 1 میلی متر کوچک است. Haustoria روی سه‌فولاد شاخ معمولی (Lotus corniculatus) دو برابر رشد می‌کند.
کاشت جغجغه – بذر را مستقیم بکارید
روش اصلاح شده برای کاشت بذر گلدان در باغ لازم است. برای جوانه زدن بذرها باید یک علفزار یا علفزار وجود داشته باشد. از آنجایی که بذرها جوانه زن سرد هستند، زمان مناسب برای کاشت مهم است. اینگونه لکه های جغجغه را درست می کارید:
- کاشت بذر گلدان در پاییز از مرداد تا آبان
- منطقه علفزار را برای مدت کوتاهی در مکانی آفتابی (25 میلی متر) قیچی کنید
- با چنگک یا هارو جزایر خاکی باز ایجاد کنید
- بذر پخش کنید (0.5 گرم در متر مربع)
- جوانه های سبک را به آرامی در خاک کار کنید، با دست رول کنید یا فشار دهید
- بذور جغجغه ای باران با آبپاش یا چمن پاش
نهال ها از اواخر اسفند/ اوایل فروردین سربرآورده و از خرداد گل می دهند.
نگهداری جغجغه – نکات
با مراقبت صحیح، می‌توانید اطمینان حاصل کنید که گلدان‌های جغجغه‌دار در یک مهمانی یک ساله در باغ متوقف نمی‌شوند. نکات مراقبتی زیر نحوه انجام صحیح آن را توضیح می دهد:
- آبیاری صبح زود یا بعد از غروب آفتاب در شرایط خشک تابستان
- مناطق سبز را با گلدان جغجغه ای کود ندهید
- چمنزار جغجغه ای را یک یا دو بار در سال برش دهید
چمنزاری با گلدان های جغجغه دار هر چه لاغرتر باشد، کمتر درو می شود. لطفاً قبل از چمن زنی یک علفزار فقیر تا آگوست صبر کنید تا بذرهای بالدار در سراسر منطقه سبز پخش شوند. در حالت ایده آل، شما در دو مرحله چمن زنی می کنید. نیمی از چمن زار را در اواخر مرداد و نصف دیگر را در پایان شهریور برش دهید. اگر علفزار در بالای سر شما در مکانی غنی از مواد مغذی رشد می کند، یک قرار دیگر هرس را در پایان ژوئن تعیین کنید.
انواع محبوب
مادر طبیعت زیرگونه ها و دورگه های متعددی را از گونه های بومی مار زنگی در جدول بالا به وجود آورده است:
- جغجغه کوچک: Rhinanthus minor subsp. مونتیکولا، رایج در بریتانیای کبیر.
- خمیازه خمیازه جغجغه پشمالو: Rhinanthus alectorolophus subsp. facchinii، رقم منطقه ای در تیرول جنوبی.
- جغجغه پرزهای آلپ جنوبی: Rhinanthus alectorolophus subsp. freynii به صورت محلی در سالزبورگ، کارنتیا و تیرول جنوبی رشد می کند.
- جغجغه بزرگ Puszta: Rhinanthus borbasii، کشف شده در مجارستان و بورگنلند.
- گلدان جغجغه ای: Rhinantus rumelicus، یافت شده در تورینگن روی خاکهای آهکی و رسی ضعیف.
سوالات متداول
آیا دیگ جغجغه برای اسبها سمی است؟
متخصصان در علفزارهای علوفه گونه‌های جغجغه‌ای را که سبز هستند برای اسبها، گاوها و سایر حیوانات چرا سمی می‌دانند. آلکالوئید اوکوبین (رینانتین) در صورت مصرف زیاد می تواند باعث التهاب در دستگاه گوارش شود. اسب مبتلا از مشکلات گوارشی، اسهال و قولنج رنج می برد. گلدان خشک شده در یونجه بی ضرر است.
چگونه با جغجغه مبارزه کنیم؟
جغجغه گیاهی یکساله و علفی است که متکی به خود کاشت است. با قطع، چمن زدن یا داس زدن گل وحشی در اوایل بهار، از تشکیل گل، میوه و دانه جلوگیری می کنید. هنگامی که ارتفاع گیاه 10 سانتی متر است، برش های تمیز کردن توصیه می شود.
آیا کاشت جغجغه در برابر چمن کاناپه کمک می کند؟
Klappertopf کمک ارزشمندی در مبارزه با چمن مبل و دیگر علف های هرز بدنام ارائه می دهد. کاشت در پاییز، علف های کاناپه را از مواد مغذی مهم محروم می کند و علف های هرز ریشه را به میزان قابل توجهی ضعیف می کند. در طولانی مدت، می توانید از گلدان جغجغه ای برای عقب راندن علف های هرز مهاجم در باغ استفاده کنید. عوارض جانبی مثبت شامل گلهای زرد لیمویی در تابستان و زنبورهای شاداب است.
