کلاس و گشنیز: ظاهراً شباهت گیج کننده ای دارند – حداقل برای افراد عادی. برای اینکه در آینده دقیقاً بدانید که این سبزی یا گشنیز است، در اینجا به مقایسه خصوصیات هر دو گیاه می پردازیم.
تفاوت گیلاس و گشنیز چیست؟
چرب و گشنیز از نظر شکل برگ، دانه و طعم متفاوت هستند: کرفس دارای برگ‌های پینه‌ای و طعمی شیرین و رازیانه است، در حالی که گشنیز دارای برگ‌های سه‌لوپ و طعم مشک‌دار و لیمویی است.دانه های آن باریک مایل به سیاه (چرخ) یا کروی-قهوه ای روشن (سیلانترو) است.
ویژگی های خارجی در مقایسه
شبیه کرفس و جعفری، کرفس و گشنیز با هم اشتباه گرفته می شوند. اما این تفاوت قابل توجه است: برگ های کرفس پردار هستند و یادآور سرخس جنگل هستند. برگ های گشنیز سه لبه است و لبه برگ با بریدگی ها دارای انحنا است، اما نقطه ای ندارد - برخلاف کرفس.
آنچه تشخیص این دو گیاه را دشوار می کند گلهای آنهاست. اگر گشنیز و کرفس پرورش داده اید و صبر کنید تا شکوفه دهند، روی هر دو سبزی گل های چتری سفید و درخشان می بینید.
دانه های این دو به راحتی قابل تشخیص است. در حالی که دانه های گشنیز کروی و قهوه ای روشن هستند، دانه های کرفس سیاه و کشیده و باریک هستند. بعلاوه، بذر گشنیز جوانه زن تیره و بذر کرفس جوانه زن روشن است.
کاملا سلیقه ای
خیلی ها هستند که گشنیز دوست ندارند. برای برخی از قبل بوی زننده می دهد. دیگران بوی مشک و لیمویی آن را دوست دارند. گل سرخ بوی متفاوتی دارد. بوی آن را می توان شبیه رازیانه انیسون و شیرین توصیف کرد. طعم دو گیاه آشپزی نیز متفاوت است و بوی آنها بسیار شبیه است.
تفاوت در استفاده
گشنیز هم به دلیل سبزی و هم دانه هایش برای چاشنی غذاها شناخته شده است. تصور غذاهای آسیایی بدون آن غیرممکن است. غذاهای سبزیجات و برنج، سس ها و سالادها را غنی می کند. علاوه بر چاشنی ظروف، برای حذف فلزات سنگین از مغز استفاده می شود زیرا می تواند از سد خونی مغزی عبور کند.
گیاه کرفس عمدتاً در آشپزخانه به شکل تازه و یا پس از انجماد آب شده استفاده می شود. از جمله برای فصل کردن: استفاده می شود
- سس
- خورشت
- تخم مرغ
- گوجه فرنگی سرخ شده
- سوپ
- سبزیجات
- گوشت بره و مرغ
نکته و ترفند
هر دو گیاه را نباید پس از برداشت خشک کرد، بلکه باید منجمد یا بلافاصله استفاده کرد. در غیر این صورت خیلی از عطر خود را از دست خواهند داد.
